برای بسیاری از فعالین حوزه زنان توهم نسبت به امپریالیست ها «جامعه جهانی» و سازمان های ریز و درشت شان فرو ریخته است. اما این آغاز. راه است و وظیفه ای که زنان مبارز و آگاه دارند این است که طالبان و حامیان طالبان که امپریالیست های امریکایی و اروپایی و نهادهای شان و هم چنین حامیان منطقوی شان مثل پاکستان هستند را بیرحمانه و بدون هیچ اما و اگری افشا کنند. این تلاش کمک خواهد کرد که زنان بویژه نسل جوان بیشتر و بیشتری به صفوف مبارزه بپیوندند.
پلیس آلمان، انگلیس و سایر کشورهای امپریالیستیِ مدعی «دمکراسی»، در همراهی و همدستی با اسرائیل، نقاب دمکراسی را از صورت برداشته و با پرده دریِ تمام ماهیت فاشیستی خود را با حملۀ وحشیانه به معترضین حامی ستمدیدگان فلسطینی، بر ملا می سازند!
بازداشت دکتر مهرنگ بلوچ، رئیس کمیته بلوچ یک جهتی (BYC) و همراهانش که برای حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی، اقتصادی بلوچها مبارزه میکنند، بدون هیچ مدرک و سندی در تایید اتهاماتشان، برای بیست روز دیگر تمدید شد. ستم بر اقلیت های ملیتی، یکی از ویژگی های حکومت های فاشیست است. مهرنگ بلوچ که همواره صدای مردم خود بوده، حالا به عنوان یک زن فعال سیاسی که در مقابل ستم ملیتی علیه بلوچ ها در پاکستان، مبارزه می کند، هدف سرکوب است اما صدای او را نمی توانند خاموش سازند چرا که مردم پشت او هستند.
روز یکشنبه ۱۸ ماه مه، جمعیت عظیم صد هزار نفره که اغلب لباس قرمز به تن داشتند، در یک مسیر ۵ کیلومتری در لاهه تظاهرات کرده و خواهان کشیدن خط قرمز مقابل جنایات اسرائیل در غزه شدند.
بیداری و انزجار عمومی نسبت به این نسل کشی هم هر روز گسترده تر شده و از روز پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت، ده ها تظاهرات عظیم در شهرهای مهم کشورهای اروپایی؛ از جمله برلین، هامبورگ و اشتوتگارت در آلمان، لندن در انگلستان، کپنهاگ، هلند استکهلم، بروکسل، پاریس، مادرید استراسبورگ و...؛ برگزار شد و شرکت کنندگانِ خشمگین در تظاهرات، تداوم جنایات اسرائیل در نسل کشی مردم فلسطین و حمایت حکومت های امپریالیستی از این جنایات را به شدت محکوم ساختند.
صحنه های زیبا و غرور آفرین، از تسخیر خیابان ها و به آتش کشیدن حجاب اجباری، به دست زنان و مردان جسور و شجاع که با دستان خالی ولی عزم و اراده ای آهنین، مقابل مزدوران تا دندان مسلح جمهوری اسلامی، ایستادند!
رشد آگاهی اجتماعی، قدرتمندترین سلاح است در مقابل ترفندهای حکومت های مرتجع که تلاش می کنند با ایجاد شکاف های ملی و قومی و مذهبی میان توده ها، آنان را به سربازان مطیعی در جنگ های ارتجاعی بدل کرده و حاکمیت ستم و استثمار را در هر دو سو، علیه همین توده ها مستحکم تر سازند.