این زنان، در چنگال خصم نظام فاشیستی جمهوری اسلامی هم ساکت نمی نشینند. فریادهای اعتراضی جسورانۀ آنان علیه کلیت نظام ستم و استثمار حاکم در کشور، از فراسوی دیوارهای بلند زندان، رسا و روشن، دیوارهای سکوت را در هم شکسته و ترس و وحشت را بر جان حاکمیت مستولی ساخته است؛ تا جایی که تلاش می کنند با انواع مجازات های تنبیهی و قطع ارتباط آنان با آن سوی دیوارها، مرعوب و ساکتشان سازند!
در این ویدیو صدای زنی شنیده می شود که از آزار و اذیت زنان و بردن زنان دل خواه شان به استخبارات طالبانی که زنان در آنجا مورد شکنجه و تجاوز قرار می گیرند اعتراض می کند. «برای جلوگیری از اذیت و آزار زنان باید تیم های محافظتی متشکل از زنان و مردان مبارز تشکیل شود تا جلوی اعمال ضد بشری طالبان علیه زنان را بگیرند و در مبارزه انقلابی برای سرنگونی طالبان . شرکت نمایند».
مردسالاران مزدور چه زن و چه مرد در برابر زنان با حجاب اختیاری در کوچه و خیابان و کوه و بیابان به راستی عاصی شده اند. با وحشی گری باز داشت می کنند، فعالین زن هم چون سپیده رشنو را به ۳ سال و ۷ ماه زندان به خاطر مبارزه علیه حجاب اجباری و همراهی با خیزش ژینا که زنان نقش پیشتاز در آن داشتند، محکوم می کنند… اما نمی توانند از ادامه مبارزه زنان علیه حجاب اجباری فشرده ستم بر زن که بازتاب آن در حضور گسترده انان در اماکن عمومی با حجاب اختیاری است، جلوگیری کنند.
یک بار دیگر و در این پیام کوتاه سپیده رشنو استواری و پایداریش را در برابر ارتجاع اسلامی و در دفاع از مبارزه و مبارزین در بند و جان هایی که در خطر اعدام هستند، نشان می دهد.
سپیده، زن مبارز ، هنرمند، نویسنده و شاعری که قبلا هم برای اعتراض به حجاب اجباری، زندان و شکنجه برای اعتراف اجباری را تجربه کرده و حالا بار دیگر برای اجرای حکم ۳ سال و ۷ ماه حبس، احضار شده است!
وحشت نظام از تداوم مبارزات که می تواند به همبستگی ستمدیدگان و گسترش تشکلات آگاهانه و انقلابی منجر شود، آنان را بر آن داشته که دیوانه وار به جان معترضین افتاده و با احکام بی رویه و بی ضابطه اعدام، به خیال خود جامعه را خاموش سازند؛ غافل از آنکه مواد مذابی که از این آتشفشان جاری شده را با هیچ حربه ای نمی توان به مبدا بازگرداند!
پلیس، بازوی انتظامی و مسلح حکومت است برای تحمیل نظمی که چارچوب حاکمیت را حفظ کند و در رابطه با نسل کشی در فلسطین برای کشورهای امپریالیستی چون فرانسه، این چارچوب در حمایت مطلق و همه جانبه از نسل کشان اسرائیلی است که معنا پیدا می کند! و ما که در صف مقابل قرار داریم باید بدانیم: سکوت هر یک از ما در برابر نسل کشی در فلسطین، یعنی سهیم شدن در یکی از فجیع ترین جنایات تاریخ و همبستگی با اسرائیل و حامیان امپریالیستش در جنایات!
اگر چه این دست گزارش ها غالباْ با اتکا بر آمارهای رسمی منتشره تنظیم می شوند و وضعیت زنان در بسیاری از مناطق محروم را شامل نشده و عمق فاجعه را نشان نمی دهند، اما به درجاتی در یک نمای کلی و مقایسه ای، ما را با وخامت وضعیت زندگی زنان در ایران و خاورمیانه آشنا می سازد؛ وضعیتی که باید به همت زنان و سایر اقشار تحت ستم در همین مناطق، دگرگون شود.
برای این که هیچ کودکی اسیر این روابط اجتماعی زن ستیزانه نشود، برای این که هیچ کودک دختری مجبور به تن دادن به تن فروشی چه به شکل «قانونی» و چه به شکل برده جنسی در بازارهای «مدرن» سرمایه داری نشود، باید مبارزه را در جهت زیر و رو کردن این مناسبات و روابط زیربنایی و روبنایی کهنه و پوسیده در افغانستان و ایران سازماندهی کرد.
پاسخ زن به این اقدام: \"اگر سنجاق سینه با پرچم آمریکا، بریتانیا یا اوکراین را داشتم، از من نمیخواستید آن را بردارم\"