تکرار دوباره تاریخ در خاورمیانه‌ای متلاشی و زخم‌خورده خود به تنهایی درد بزرگیست و سخت‌تر از آن رویکرد برخی فعالین ایرانی و افغانستانی در قبال طالبان و چند دهه وحشیگری آنان است.
اگر بیست سال پیش، توحش طالبان علیه زنان سوژه داغ رسانه‌های غربی می‌شد تا کیلو کیلو بمب بر سر روستاها و همین زنان و کودکان بیاندازند، بیست سال بعد منافع‌شان دیکته کرد که از طالبان چهره‌ای «میانه‌رو» و «تغییرکرده» بسازند و برایشان فرش قرمزی جهت «انتقال مسالمت‌آمیز قدرت» پهن کنند. این است آینده نیروهای سیاسی آویزان به قدرت دولت‌های خارجی و این است تصویر فردای کسانی که امروز در کنار پمپئو و بلینکن می‌ایستند و از آنان طلب رهایی زنان ایران را می‌کنند.
پیام سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه خطاب به خواهران و براداران در افغانستان
من زنم.فرزند ایرانم. تکواندوکارم. با مبارزه بزرگ شده‌ام و به مبارزه ادامه می‌دهم.
هنرمندان مردمی کسانی هستند که هنر خود را در خدمت به تغییر جهان به نفع زحمتکشان قرار می دهند.
مصاحبه با تجاوزگران، تاثیر عمیقی روی سلامت تارا کوشال گذاشته است.