نشریه شماره 9 تشکل زنان 8 مارس
دمکراسی آمريکايی در عراق!
شکنجه زندانيان عراقی بدست سربازان آمريکائی و انگليسی
سپيده همراز
اسم زندان ابو غريب را شنيده ايد ؟ در زمان صدام ابو غريب مترادف اوين خودمان بود. اسم اين زندان تداعی شکنجه های وحشيانه صدام بود. بياد داريد که آمريکائی ها مدعی بودند آمده اند تا مردم عراق را از «اتاق های شکنجه و تجاوز» صدام برهانند ؟ عراقی ها هنوز در ابو غريب شکنجه می شوند، ولی اينبار بدست سربازان آمريکائی.
اواخر آوريل امسال روزنامه ديلی ميرور عکس هائی وحشت بار که دال بر شکنجه غير انسانی اسيران عراقی بود به چاپ رساند. اين عکسها به سرعت رسانه های تمام جهان را پر کرد و موج خشم و نفرت از ارتش آمريکا را در مردم دنيا دامن زد. در اين عکسها مردان عراقی در حاليکه اغلب برهنه اند و سرشان در کيسه های پلاستيکی سياه است، توسط پليس ارتش آمريکا تحقير و شکنجه می شوند. در يکی از عکسها به آلت تناسلی زندانی سيم الکتريکی وصل شده، در ديگری چند زندانی برهنه به شکل هرم روی هم قرار داده شده اند. عکس ديگری جسد يک عراقی را که تا حد مرگ کتک خورده نشان می دهد. عکسهای ديگری نيز زندانيان عراقی را به اشکال تحقير آميز و در حالی نشان می دهد که پليس ارتش آمريکا مثل شکارچيان بالای سر شکار خود لبخند پيروزی به لب دارند.
يادداشت های روزانه يکی از زندانبانان (که عموما از بخش پليس ارتش اند) حکايت از اين دارد که زندانيان حق صحبت نداشتند و برهنه در سلولهائی که نه توالت دارد و نه تهويه محبوس می شدند. ارتشيان می گويند زندانيان را مجبور می کردند در ملاء عام خود ارضائی کرده و يکديگر را کتک بزنند.
وقتی اين اسناد به بيرون درز کرد، دولت آمريکا برای جلوگيری از افتضاح بيشتر، اول 17 سرباز را از کار برکنار کرد و 6 پليس نظامی سطح پائين بازداشت شدند. سپس به فکر افتادند که سنديت عکسها را به زير سوال ببرند. ولی سربازی که اين عکسها را به روزنامه ها داده است بر واقعيت اسناد اصرار دارد، شبکه تلويزيونی سی ان ان با زندانيان عراقی که در اين عکسها هستند مصاحبه کرده و دلايل ديگری نيز دال بر واقعيت اين شکنجه ها موجود است.
سرلشکر «مارک کيميت» نايب رئيس نيروهای متحدين در عراق گفت: «من بدم نمی آيد بگويم اين تنها مورد آزار زندانيان است که بگوشمان رسيده ولی مطلعيم که موارد اينچنينی باز هم در عراق موجود بوده است.» يکی از وکلای 6 نفری که منتظر محاکمه اند گفته اند «اين ارتشيان صرفا دستور بالائی ها را اجرا می کرده اند. به آنها گفته شده بود زندانيان را برای بازجوئی «نرم» کنيد». وکيل ديگری گفت «اين اعمال بدستور سازمان سيا (CIA، سازمان جاسوسی آمريکا) انجام شده است.» کنت روچ از مسئولين ديده بان حقوق بشر می گويد «اينکه اين ارتشی ها با چنين وقاحتی جلوی دوربين ژست گرفته اند نشان می دهد که از نتايج کارشان نمی ترسيده اند و لزومی به پنهان کردن کارشان از بالائی ها نمی ديدند.» سرلشکر جانيس کارپينسکی نيز اين نکته را تاکيد کرده اضافه می کند که بازجوئی ها در زندان تحت نظارت سازمان امنيت ارتش آمريکا و سازمان سيا انجام می شود.
عکسهای ديگری نيز به رسانه ها راه پيدا کرد که حکايت از شکنجه اسرا بدست سربازان انگليسی در جنوب عراق دارد. يکی از عکسها سربازان انگليسی را در حال ادرار بروی يک اسير عراقی که سرش در کيسه پلاستيکی است نشان می دهد و ديگری ضرب و جرح و خورد کردن دندانهای اسرا را تصوير می کند.
يکی از سربازان آمريکائی که در رابطه با اين شکنجه ها متهم شده است. در يک برنامه تلويزيونی در آمريکا گفت که اين شکنجه ها به موازات بازجوئی های ممتد انجام می شد و «سازمان امنيت ارتش آنجا بود، همه سازمان های دولتي، از اف بی آی گرفته تا سيا حضور داشتند.» همين سرباز در نامه ای که به خانواده اش نوشته بود از کارآئی اين نوع شکنجه ها در شکستن روحيه زندانی و تشويق بالادستی ها صحبت می کند.
ولی هيچکدام از بالائی ها تحت پيگرد نيستند. برخی از اين ناظران شکنجه «قراردادی ها» هستند. همان قراردادی هائی که وقتی بدست مقاومت عراق کشته می شوند می گويند «غيرنظامي» کشته شد! در واقع يکی از اين قراردادی ها در ابتدا در صف متهمين قرار داشت و جرمش اين بود که به يک پسر نوجوان در حين بازجوئی تجاوز کرده بود. ولی بعدا آزاد شد چون بگفته کلنل جيل مورگن تالر «ما از لحاظ قانونی هيچ حقی بر او نداشتيم. طرف قرارداد بايد تصميم بگيرد با او چه کند.» طرف قرار داد هم معمولا سيا است. در واقع خصوصی سازی بيش از پيش فعاليت های سيا به اين معنی است که شکنجه گران ارتش آمريکا ديگر تحت قوانين اين ارتش هم نيستند و با دست باز و بدون مزاحمت می توانند به هر جنايتی دست بزنند.