کرونا ربات های سکس را به خانه می‌آورد؟
تلگرام سازمان زنان هشت مارس
سرمایه‌داری بر مبنای تولید کالایی، هر چیزی را به کالا تبدیل می‌کند. سرمایه‌داری کالا روی کالا می‌چیند و برای فروش کالا‌های انبوه‌اش علاوه بر بازاریابی، دست به بازارسازی می‌زند.
این بازار‌ها بدون ایجاد متقاضی رونق نخواهند گرفت. پس سرمایه‌داری ابزارهایی را به کار می‌گیرد تا مقوله <<نیاز>> را بنابر رونق بازارهایش تعریف و تحمیل کند به موجوداتی که به شرط <<مصرف>>، انسان و بر مبنای میزان مصرف‌‌شان در رده بندی ارزش‌گذاری انسانی قرار می‌گیرند.
ایجاد نیازمندی‌های کاذب و مفرط در جوامع مبتنی بر انباشت سرمایه و تولید انبوه کالایی، جز لاینفک چرخیدن چرخ رونق است. نیازهای شاخ و برگی که بر مبنای نیازهای پایه بالا رفته‌اند اما دست به استحاله‌ی خورنده‌ی پایه‌ها می‌زنند. نیاز به سکس در جوامع سرمایه‌داری - با جایگزینی ارزش مبادله و ارزش مصرف و نیز در پروسه‌ی بازتعریف کاذب و مبتنی بر سود این نظام- برای برآورده شدن در ابژه‌های مصرف، به مقوله‌ای تبدیل شده که ایجادگر انواع بحران‌های جسمی و روانی در این جوامع شده است.
تلاش‌هایی که در هزارتوی ارزش‌گذاری‌های سرمایه‌سالاری برای برآوردن نیازها صورت می‌گیرد به جای رفع صحیح و ایجاد رضایت‌مندی پس از آن، هم چون نوشیدن آب شور است و شعله‌ی عدم رضایت و اضطراب از ناتوانی در رفع را به طرزی مطابق با نوع نیاز شعله‌ور می‌کند. پس انسان‌ها در هزارتوی مصرف‌گرایی مسرانه به کنج و زوایا کوبانده می‌شوند و عطش رقابتی که معادل گردن نگذاشتن به ناتوانی در رفع نیاز و جلب ارج و احترام از جانب جامعه است، شعله‌ورتر می‌شود. اما از آن جا که توان رفع نیاز با جایگاه طبقاتی و جنسیت افراد، رابطه‌ی مستقیم دارد بنابر نتایج ناگزیر سیستم مبتنی بر سود و رقابت، اکثریت انبوه جمعیت انسانی از رده خارج می‌شوند و ناکامی <<بازندگی>> شیوع پیدا می‌کند اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود.
دستان بازار برای ناکامی گیج کننده‌ی نیازهای انباشت شده در این افراد نیز کالاهایی در آستین دارد. یکی از این کالا‌ها ربات‌های سکس است. ناکامی از ناتوانی در رفع نیازهای پایه در جوامع سرمایه‌داری دردمندانه زوزه می‌کشد و شرمسارانه یا توجیح‌گرانه عروسک‌ها را با پرداخت میزان پولی کمتر از کالای <<سکس>> با تن طبیعی، به خلوت و تنهایی در بسته می‌برد و با <<خود>> می‌آمیزد. آن چیزی که در این میان در مرکزیت جهان سرمایه قرار گرفته است، خودهای متورمی‌است که به وقت ترکیدن، میزانی از آسیب و درد را بر روی دیگر شدگان ناارجح می‌پاشاند.
سرمایه داری در روابط تخم گذاشته است! سرمایه‌داری با ایجاد درد و جراحت و خشونت های جسمی و روانی خودها بر دیگران رابطه‌ا‌ی تنگاتنگ دارد. خودها بهترین مصرف کنندگان سرمایه‌داری هستند. مردسالاری سرمایه <<خود>> را بر گوشت و پوست و استخوان زن، بر جنازه‌ی پر عصب و زنده‌ی زنان، استوار کرده است و صنعت پر رونق پورنوگرافی بر<<خشونت>> جنسی علیه زنان مهر تاییدِ لذت و زیبایی می‌زند.
پورنوگرافی زمینه را برای جایگزینی تعریف زن با ربات‌های جنسی به طرزی حیرت‌آور مهیا می‌کند و در تغییرِ هر بحرانی، انسان‌های سرمایه به طرزی توجیه شده دست به دامان بازار شده و ربات‌ها و عروسک‌ها را به خانههای دربسته‌ی <<خود>> می‌برند یا دریچه‌ی دوربین ها را برای خرید سکس دوربینی به روی خود می‌گشایند. خانه‌‌هایی که دیگری حاضر و واقعی اما دِمُده را مدت‌هاست در کیسه‌های زباله پشت در گذاشته است. خودهای بیرون ریخته از دهان بی ته <<خود>> بزرگ، ربات‌ها را به مکعب‌های قفل خورده می‌برند و تقلا می‌زنند تا با قهرمان‌های روی تشک‌های پورن هم‌ذات‌پندارانه کورس خشونت بگذارند. اگر بسیاری از تجارت ها در دوران قرنطینه و شیوع کرونا ضربه خورده است، اما خرید و فروش بدن زنان در همه جا خصوصا در کشورهای <<مدرن و پیشرفته>> با نام <<سکس دوربینی>> بین 75 تا 80 درصد نسبت به دوره قبل از کرونا بنا برگزارشات متعدد از جمله نیویورک تایمز، افزایش داشته است <<تنهایی>> در مکعب‌های مُهر و موم شده‌ی زمانه‌ی سرمایه و سالاری مرد نعره می‌زند و دست‌‌‌هایش را چشم‌بند <<خود>>های رو به ترکیدن می‌کند. چه کسی ربات‌های سکس را بیش از پیش در دوران کرونا به خانههای خودی می‌آورد؟
11 دسامبر 2020