گزارش آکسيون روز جهانی زن - بلژيک 6 مارس

درود دوستان و رفقا؛

گزارش آکسيون و راهپيمايی سازمان زنان 8 مارس و کميته دفاع از مبارزات مردم ايران - بلژيک را بخوانيد

با تشکر

سازمان زنان 8 مارس ( ايرانی – افغانستانی(

کميته دفاع از مبارزات مردم ايران - بلژيک

ظهر شنبه ساعت 13 در همراهی با هزاران نفر از مردم بلژيک در خيابانهای بروکسل راهپيمايی روز جهانی زن را برگزار کرديم. اما کميته دفاع از مبارزات مردم ايران - بلژيک و سازمان زنان 8 مارس پيش از آن و از ساعت 11 در برابر ساختمان بورس يعنی ايستگاه آغاز راهپيمايی جمع شده و آکسيون خود را برگزار کرديم. تعدادی از زنان سازمان 8 مارس از هلند نيز ما را همراهی کردند و برای برنامه بلژيک خود را به بروکسل رسانده بودند. با رسيدن به محل بورس، چندين پلاکارد از سازمان زنان 8 مارس را نصب کرديم که شامل بنری با شعار های زنان به فارسي، انگليسی و هلندی بود. بنر ديگر اين سازمان با شعار "مرگ بر جمهوری اسلامی" بود که در انتهای برنامه ما مفقود شد!!! چندين شعار و بنر ديگر از کميته دفاع از مبارزات مردم ايران - بلژيک هم در دستانمان داشتيم. با کمک سيستم صوتی خود موزيک های زنان را پخش کرديم و رفقايمان از مهاجران تُرک و کُرد، آفريقايی و رفقای بلژيکی مان همراه با ما و دست در دست يکديگر به سرود خوانی و رقص پرداختند. در حوالی ساعت 12 که چندين سرود انقلابی از زنان چپ پخش می شد، پليس در برنامه ما بدلايل مختلف اخلال کرد و اصرار به پايان دادن به موزيک داشت. بهرصورت ما برنامه مان را با پخش تراکت هايمان و اعلاميه های سازمان زنان 8 مارس و کميته دفاع از مبارزات مردم ايران به زبان فرانسه در بين جمعيت ادامه داديم که بسيار مشتاقانه با ما وارد بحث می شدند و از بنرهای ما و عکسهای مبارزاتی اخير زنان ايران فيلمبرداری و عکاسی می کردند. در انتهای برنامه خود را برای حرکت به سمت کاخ دادگستری آماده کرديم. جمعيت زياد بود و شعارها متفاوت. از هر طرف زنان و البته مردانی را می ديديم با لباسها و ماسکهای نمادين و جالب و رنگ بنفش هم بسيار زياد ديده می شد. فضا برای خود ما تجربه جديدی را بازگو می کرد. بعد و قبل از برگزاری راهپيمايی بزرگ کارزار زنان در بروکسل (سال 2008) اين بزرگترين تجمع چندهزار نفره زنان بود که می ديديم. شعارها و پلاکاردهای زيادی بيانگر فشار دوچندان بحران اقتصادی اخير بر زنان بود. بسياری به مشقت کارخانگی اعتراض داشتند، بسياری به تجاوز و خشونت جنسی و سکسيزم در اروپا اعتراض داشتند، گروههای عکسهای بزرگ زنان کمونيست و زنان تاريخساز را حمل می کردند، سنديکاليستها هم با لباسهای رنگی خود می خواستند تغييری در رنگ اين روز مبارزاتی بدهند که موفق نبودند. زنان طبّال آنارشيست از جالبترين گروهای اين راهپيمايی بودند که به صف زنان نشاط مبارزه می دادند.

از مهمترين نکات برای جمع ما در اينروز پُررنگ بودن رزمندگی و مبارزه در اينروز بود تا جشن و نمادهای عقب مانده سمبليک. اين موضوع برای ما ايرانيان که در چند ماهه اخير در خيابانها، زندانها و ... زنان و دختران زيادی را در مبارزه و زير شکنجه و تجاوز از دست داده ايم بسيار با ارزش بود.

به اميد رهايی زنان

پيش بسوی مبارزه

 16 اسفند 1388 / ۷مارس ۲۰۱۰