گزارشی از آکسیون اعتراضی به اعدام کردن پنج نفر در زندان اوین - فنلاند
در پی اعدام شیرن علم هولی؛ فرزاد کمانگر؛علی حیدریان؛ فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان بار دیگر به میدان آمدیم تا بلند تر از هر زمان دیگری فریاد برآوریم " مرگ بر جمهوری اسلامی با هر رنگ و لعابی!"، "مرگ بر رژیم جنایتکار آخوندی ای که قتل و تجاوز و شکنجه جزء لاینفک آن است! "، " مرگ بر دستگاه سرکوبگری که با له کردن زحمتکشان، آزادی خواهان ؛ زنان ومردان دلاور و مبارز سرزمینمان"؛ وحشیانه تر؛ قبیح تر و کریه تر از هر زمان دیگر خود را می نمایاند." به میدان آمدیم تا بگوییم امروز روز دیگری است! فقط روز اعتراض نیست! روز تبدیل بغض به فریاد هم نیست! روز سازمان دهی است! سازمان دهی برای تصفیه حساب با جلادان رژیم منفور و سرتا پا کثافت جمهوری اسلامی! روزی است که بیش از هر زمان دیگری باید آگاهانه هر دوز وکلک رنگارنگ آخوندی را فاش کرد و به مقابله طلبید تا مجالی برای حرکت ماشین سرکوب و شکنجه و اعدام باقی نماند! ما امروز به میدان نیامدیم تا تظاهراتی مسالمت آمیز را برای جهانیان با چهره ای مظلوم به نمایش بگذاریم. چرا که شیرین چنین نبود؛ همانظور که فرزاد هم نبود! ما امروز به میدان آمده ایم تا خشم و تنفر خود را از این نظام چرکین و همه همدستانش که یا با حمایت و یا با سکوت آن را حمایت می کنند؛ اعلام کنیم و بگوییم بین ما و آنها هیچ گونه سازشی وجود ندارد!
با نمایش پرده ای از عکس که خود گویای نکبت جمهوری اسلامی بود به میان مردم رفتیم! با عکسهایی از شیرین و فرزاد، علی، فرهادو مهدی! فریاد زدیم " مرگ بر جمهوری اسلامی"، " مرگ بر حکومت ارتجاع"، " قمه و چوبه دار دیگر اثر ندارد"...... و با پخش اعلامیه 8 مارس( فارسی و انگلیسی) در کنار دیگر رفقایمان بار دیگر عهد بستیم که تا سرنگونی جمهوری اسلامی آرام نگیریم! چرا که آرام بودن ما؛هم صدایی با نعره های زندان بانیست که معلممان را خاموش کرد! و آرمان های شیرین را بر درختی مرده به دار کشید!
سازمان زنان هشت مارس ( ایران- افغانستان) - فنلاند
23 اردیبهشت 1389