روز پنج شنبه ٢٧ اکتبر ٢٠٠٥ خبر آتش سوزی زندان "کامپلس" در نزديکی فرودگاه آمستردام هلند را از تلويزيون شنيدم. طرز اعلام اين خبر برايم خيلی تعجب آور بود چون آنها تنها اعلام کردند که در اين زندان قاچاقچيان و باندهای مافيايی نگهداری می شوند، در حالی که بخشی از اين زندان به پناهجويان ديپورتی اختصاص داده شده است. متاسفانه نتوانستم در آکسيون اعتراضی شرکت کنم ولی فکرکردم که بايد نسبت به اين حادثه عکس المعلی نشان بدهم و از خبرهايی که خواندم و شنيدم سعی کردم که اين گزارش را ضمن محکوم کردن دولت هلند تهيه کنم .
در زمان وقوع آتش سوزی ٤٥ پناهجوی بازداشتی در کامپلس زندانی بوده اند. اين پناهجويان به خاطر برخورد غير انسانی دولتهای ديکتاتور و جنايتکار خود مجبور به فرار از کشورهايشان شده اند و در هلند تقاضای پناهندگی داده اند. اما در اينجا با سياست غير انسانی و خصمانه دولت هلند و ساير دول اروپايی نسبت به پناهجويان روبرو شدند و ديدند که اين دولتها به بهانه های مختلف آنها را از حق پناهندگی محروم کرده اند. دولت هلند آنها را در اين زندان و کنار قاچاقچيان مواد مخدر نگهداری می کند.
طبق گزارش ها مدت زمان انتقال حريق از يک سلول به سلول ديگر حدودا 30 دقيقه است و در اين حادثه دهها سلول طعمه حريق شده است. درهای زندان محکم و تماما اتوماتيک است در زمان آتش سوزی زندانيان پشت درهای آهنی گرفتار شده بودند و راهی برای فرار از آتش و نجات جان خود نداشتند. پليس فرودگاه با اسلحه در مقابل آنها ايستاده بود و درها را باز نمی کرد که مبادا زندانيان فرار کنند. و جای بسی سوال است که با حضور بيش از 60 پليس مرزی تا دندان مسلح چگونه پناهندگان امکان فرار داشتند.
زندانيان را در قفسهای آهنی زندانی کرده بودند و آنها صدای جيغ و فرياد ساير زندانيانی را که درخواست کمک می کردند می شنيدند ولی اجازه کمک کردن نداشتند. هنوز هويت شماری از قربانيان اين فاجعه مشخص نشده است ولی طبق اخبار رسيده اکثر کشته شدگان از کشورهای آفريقايی و خصوصا سيرالئون بوده اند.
١١ زندانی زنده زنده در شعله های آتش سوختند و دهها نفر نيز به شدت مجروح شدند. مسئول اين جنايت دولت هلند است، چرا که اگر عکس العمل سريعی برای خارج کردن زندانيان صورت می گرفت شمار قربانيان اين حادثه اينقدر بالا نبود. و دولت هلند با اين عمل غير انسانی نشان داد که عليرغم تمام ادعاهايش مبنی بر دفاع از حقوق بشر، پشيزی برای جان انسان ها ارزش قائل نيست. و پناهجويانی که برای نجات جان خود از يوغ حکومتهای ديکتاتوری و فقر تحميلي، خود را با هزاران مشکل به هلند رسانده اند، در اينجا هم با انواع و اقسام بی عداليتها، تبعيضات و نابرابری های مرگ آور روبرو می شوند .
اين سياستهای غير انسانی تا حدی پيش رفته است که حتی وزارت امور اتباع بيگانه هلند عليرغم اعتراضات زياد مردم و سازمانهای پناهندگی و درخواست شمار زيادی از نمايندگان مجلس، قضات و وکلا از دادن اجازه اقامت به بازماندگان اين فاجعه که تا سر حد مرگ بيش رفته بودند سرباز می زند و آنها هنوز هم در زندان بسر می بردند.
انسان های آزايخواه، مبارز و انقلابی نبايد در مقابل اينگونه حوداث خاموش باشند.
ديپورت پناهجويان بايد پايان يابد و کليه پناهجويان زندانی بايد آزاد شده و حق پناهندگی شان برسميت شناخته شود.
5 سازمان زنان هشت مارس (ايرانی- افغانستانی)- هلند نوامبر ٢٠٠٥