گزارشی از سه هفته آکسيون - هلند (دن هاگ)
در حمایت از خیزش مردم ایران علیه رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی و خواست آزادی زندانیان سیاسی!
با توجه به شرایط عینی و ذهنی در ایران و بخصوص انعکاس جهانی مبارزات اخیر مردم ایران، در بین مردم کشورهای مختلف در سراسر جهان از اهمیت خاصی برخوردار است. پخش اخبار شکنجه و تجاوز به دستگیرشدگان در زندان های جمهوری اسلامی انعکاس جهانی به خود گرفته است. بدین منظورفعالین تشکل زنان هشت مارس درهلند همانند سایر فعالین تشکل هشت مارس در دیگر کشورها آکسیون اعتراضی در دفاع از مبارزات مردم و افشای هر چه بیشتر رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی از هر جناح و دسته و خواست آزادی زندانیان سیاسی هر شنبه از تاریخ 19 سپتامبر ساعت 3 تا 5 بعد ازظهر در میدان هت پلین در شهر دن هاگ برگزار کردند.
در این آکسیون تلاش کردیم تا جنایات جمهوری اسلامی را از طریق نمایشگاه عکس و طرح برخی خواسته های مردم ایران و بخصوص خواسته های زنان , به رهگذران در میدان هت پلین نشان دهیم. پرچم سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران، آزادی زندانی سیاسی و پلاکاردهایی هم چون: جدائی دین از دولت، بدون شرکت فعال زنان هیچ انقلابی به پیروزی نمی رسد، لغو حجاب اجباری، لغو سنگسار، نه به جمهوری اسلامی، نه به امپریالیسم ؛ وهمچنین تصاویری از خیزشهای چند ماه گذشته ؛ در معرض دید رهگذران و دیدار کنندگان قرار گرفت.
شنبه 19 سپتامبر : همزمان با ما گروه دیگری نیز در اعتراض به سیاست های ضد پناهندگی دولت هلند آکسیون اعتراضی برگزار کردند. در این آکسیون زن میانسالی از سازماندهندگان آکسیون برای دفاع از پناهندگان با شعر خوانی همراه با موزیک و در حمایت از ما طرح کرد که « ما باید با هر نوع بی عدالتی مبارزه کنیم و به مبارزه ادامه دهیم تا به خواسته های خود برسیم.»
دختر و پسر جوان ایرانی که قبلا با آنها در آکسیونهای اعتراضی آشنا شده بودیم با دیددن ما در آنجا به سمت ما آمدند. این جوانان از هر آکسیونی که علیه سرکوب مردم در ایران باشد شرکت می کنند. آنها در گفتگو با ما مطرح کردند که « ما رای ندادیم و فقط در حمایت از مردم ایران لباس سبز و یا دست بند سبز را استفاده می کنم. در حال حاضر باید همه با هم باشند و اختلافات را کنار بگذارند تا بعد که تغییراتی بوجود آمد می توان بر سر اختلاف نظرها و دیدگاه ها بحث و گفتگو کرد و..... » ما سعی کردیم به این جوانان توضیح دادیم که در دوران انقلاب 57 نیز چنین دیدگاهی که الان وقت بحث و اختلافات نیست و مسئله اصلی رفتن شاه است و پس از رفتن شاه می توانیم به بحث و گفتگو بپردازیم، طرح شد و پیش رفت. حاصل آن بر روی کار آمدن رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی شد. حاصل آن این شد که نیروهای انقلابی و آزادیخواه از شرایط عینی نتوانند استفاده کنند. حاصل این شد که نیروهای انقلابی به دنباله روی از شرایط در بغلطند و نتواند وظایف خود را که همانا آگاه کردن مردم و خارج کردن آنان از زیر رهبری خمینی مرتجع و دارودسته اش بود، بپردازند. برای این جوانان توضیح دادیم که کشتار زندانیان سیاسی دهه 60 در زمانی که موسوی نخست وزیر بود انجام پذیرفت. و یکی از زنان ایرانی که خود در زمان نخست وزیری موسوی7 سال را در زندان گذارانده بود حضور داشت. به آنها مطرح کردیم که نباید دوباره اشتباه سال 57 را تکرار کنیم و نباید شما جوانان اشتباه هات را تکرار کنید؛ شما باید هشیار باشید و از تجربه نسل گذشته استفاده کنید. و هم چنین به آنها گفته شد که امروز هم اگر موسوی و کروبی و به طور کلی اصلاح طلبان حکومتی قیافه مخالف به خود گرفته اند، برای این است که با جناح خامنه ای – احمدی نژاد بر سر چگونگی حفظ نظام اختلاف دارند . موسوی به کرات در بیانیه های گوناگون این ر ابیان کرده است که :جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر. در صورتی که مردم و بخصوص زنان و جوانان کل این نظام را نمی خواهند. اما آقای موسوی در بیانیه های گوناگون خود دائما تکرار می کند و می خواهد جمهوری اسلامی را به زمان خمینی رهبرش برگرداند. به این جوانان گفتیم که حجاب اجباری ، کشتار وسیع زندانیان سیاسی در دهه 60 و تابستان خونین 67 ؛ سرکوب مردم و.... به فرمان خمینی و در زمان موسوی انجام شد و بسیاری از «اصلاح طلبان» که امروز نقاب دمکراسی به چهره زدند از عامران و عاملان سرکوب و کشتار در دوران دهه 60 و تابستان 67 هستند.
شنبه 26 سپتامبر جمعی از تشکلات درونی میز کتاب آمستردام و خانه هنر در هلند نیز در حمایت از آکسیون اعتراضی به ما پیوستند. این دوستان با برپایی نمایشگاه عکس؛ پرچم و پلاکاردها و اجرای موزیک زنده توسط یکی از رفقا جلوه خاصی به این آکسیون داد و توجه حاضرین و رهگذران را بیشتر به این آکسیون جلب کرد. پسری از آفریقا به خواندن اعلامیه ای که در مورد قتل عام زندانیان سیاسی در ایران که در کنار یکی از تابلوی های عکس چسبانده شده بود بدون اینکه سوال یا حرفی بزند مدت طولانی مشغول بود. در این آکسیون زن نسبتا مسن هلندی که با دیدن نمایشگاه عکس اشک در چشمانش حلقه زده بود گفت که « من ناراحت نمی شوم که چرا شما این عکس ها را نشان می دهید؛ تازه خوشحالم که این کار را می کنید که مردم بدانند که چه اتفاقاتی دارد در جاهای دیگر می افتد؛ اشک من برای این است که چرا جهان باید اینگونه باشد من جهانی می خواهم که در آن مردم را شکنجه نکنند مردم آزاد باشند جهانی که در آن خشونت و جنگ نباشد و ما را در ادامه دادن این حرکتها تشویق کرد و گفت که من همیشه در کنار شما هستم حتی اگر اینجا نباشم.» همچنین دختران و پسران ایرانی و غیر ایرانی در مورد اخبار و وقایعی که در مورد ایران می دانستند با تماشای عکس ها برای همدیگر توضیح می دادند.
شنبه 3 اکتبر با وجود سردی هوا و باد در محل آکسیون جمع شدیم و چند نفر از دوستان دیگر نیز از راه دور آمده بودند در این آکسیون شرکت کردند و در تمام مدت آکسیون همراه ما بودند. یکی از دوستان بدرستی طرح کرد که می توانیم برگه امضا برای خواست آزادی زندانیان سیاسی در اختیار مردمی که از خواستهای این آکسیون حمایت و پشتیبانی می کنند قرار دهیم.
در این آکسیون اعلامیه های تشکل زنان هشت مارس و بیانیه افشاگرانه برگزار کنندگان آکسیون 11 سپتامبر « سه دهه جنایات رژیم جمهوری اسلامی در ایران» به زبان هلندی و فارسی در بین مردم علاقمند پخش گردید.
فریدا فراز یکی از فعالین تشکل زنان هشت مارس – هلند
6اکتبر2009