در مریوان زنی دیگر به قتلگاه فرستاده شد ، تلاش کنیم تا زنان به مسلخ گاه فرستاده نشوند!
فرشته نجاتی که در سن 14 سالگی تن به ازدواج اجباری میدهد و بعد از مدتی از همسر غیر دلخواه خود جدا می شود. فرشته قصد ازدواج مجدد را داشت و غافل از تحریکات پدرش از جانب اطرافیان، در نیمه شب 24 مرداد 1387 شمسی در خیابان شهرک " کانی دینار" از توابع مریوان به فیجیع ترین شیوه و با ضربات چاقوی پدرش قلب مالامال از آرزوهای برباد رفته ودرد و آزار زندگی برای همیشه از تپش می افتد.
شهین نصرالهی توسط برادرش در روستای "دزلی" از توابع مریوان، در اوایل سال جدید شمسی به قتل می رسد.
بهار منافی 23 ساله در محله " گلشن" شهر سنندج بعد از تقاضای طلاق کردن توسط شوهرش به قتل می رسد
بهاره حسینی22 ساله به دست شوهرش با ضربات چکش در روستای "دزلی" از توابع مریوان جان خود را از دست می دهد.
زنی در روستای "نژمار" با بدترین شیوه خویشاوندانش به قتل می رسد که جرمش تنها سوار شدن بر ماشین مرد(غریبه ای) است ..
دختری خودسوزی می کند وجانش را به آتش می سپارد. این دختر جوان ، تصمیم ازدواج با مرد دلبسته خود دارد وحتی خانواده پسر به خواستگاری رفته،اما برادرانش، به محض مطلع شدن از علاقه آنان ، با ازدواج مخالفت کرده و ازدواج دیگری را بر دختر تحمیل می کنند دختر تن نمی دهد و جان جوانش را شعله ور می سازد.....
نمونه هائی ازاین اخبار وسرگذشت های تکان دهنده، زندگی هزاران زنی است که خاموش شدند و تنها نمونه های آشکاری و بارز وقایع تلخی است ، که در فرهنگ پدر- مردسالاری و مذهبی تحت نام دفاع از ناموس،غیرت، شرف ودهها شکل دیگر از فرهنگ عقب افتاده وارتجاعی هر لحظه باز تولید شده وهر روزه از میان زنان قربانی می گیرد .
قتل های ناموسی در رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی به امری مشروع ورایج تبدیل شده است وروزی نیست که زنان را به کام مرگ نکشاند. این خشونت ها و قتلها، علیه زنان بطور مسلم بخشی از فرهنگ آپارتاید جنسی است که امروزه در دنیا و مشخصا در جوامع عقب مانده و تا مغز آلوده به فرهنگ مردسالارنه و مذهبی عمل می کند. باید به این واقعیت تلخ آگاه باشیم که قتل و خشونت علیه زنان، تحت نام دفاع از ناموس اوج تراژدی زندگینامه زنان در جوامع امروزی است که هر روزه در گوشه ای در این دنیای نابرابر چهره کریه خود را به نمایش می گذارد. گاه درکردستان- مریوان -، گاه در خوزستان ،لرستان- خرم آباد- و ایلام بلوچستان، افریقا (ناقص سازی جنسی زنان) اتفاق می افتد.
شهین ها، بهارها، فرشته ها و خیلی از قربانیان گمنامی جان خود را در قبال جان گرفتن افکار و ایده های بغایت ضد انسانی پدرسالاری و مذهبی از دست میدهند. افکار و ایده های مسلط بر جامعه ما مشروعیت خود را از نظام نابرابر سرمایه داری گرفته اند. شیوع و رواج چنین فرهنگ عقب مانده و تبعیض آمیز علیه زنان، نه تنها قانون طبیعت نیست بلکه نتیجه مستقیم سیستم و قانون نابرابر جامعه است. ستم کشی بر زنان از بدو بوجود آمدن مالکیت خصوصی بوجود آمده است. این یک ایده ذهنی نیست بلکه واقعیتی انکارناپذیر که بر پایه های علمی استواراست.
این سیستم زن را به درجه 2 و به حاشیه جامعه رانده و آنها را تحت مایملک مردان خانواده قرار داده است. زنان در این سیستم به دلیل زن بودن، بخاطر عشق ورزیدن و دوست داشتن یا دوست نداشتن و شوهر کردن یا شوهر نکردن مجازات و سنگسار و اعدام و " خودکشی" می شوند.
زن از خود اراده و تسلطی بر روح و جسم خود را ندارد. زنان در جوامع کنونی حتی قدرت تصمیم گرفتن و نظر دادن و فکر کردن و انتخاب خود را از دست داده اند و در عوض مردان خانواده و جامعه مالک روح و جسم و افکار و کردار آنها می شوند. در این نظام، زن به خودی خود انسان نیست، بلکه به جنس و کالایی تبدیل شده است که به محض عبور کردن و یا حتی نزدیک شدن به خط قرمز تحت تسلط صاحبان خود، به شدت مجازات می شوند.
جنایت ضد بشری و ضد زن در ایران و بویژه قتل عای ناموسی اخیر در مریوان به اوج خود رسیده است. این حوادث تکان دهنده قانون طبیعت نیست بلکه دقیقا ناشی از قوانین و نظم نابرابر موجود است. همانطور که ستم کشی بر زنان اتفاقی نیست و دقیقا تدوین و تصویب قانونهای تبعیض آمیز علیه زنان هم ادامه طبیعی ستم بر زنان میباشد.
سکوت و بی تفاوتی ما به معنای جان گرفتن و قوی شدن جبهه مقابل ماست. توازن قوای ناعادلانه جامعه را برهم بزنیم و هر روزه شاهد کشتار زنان و قربانی شدن " دعا"، "شهین"، "فرشته" و"بهاره" نشویم.
ضعف ما در سکوت، بی تفاوتی و پراکندگی ماست. به هر شیوه ممکن در مقابل جنایات جامعه علیه زنان اعتراض کنیم و صداهای کوچک و بی صدای خود را به فریاد های بلندی تبدیل کنیم که یقینا نوید بخش جهانی دیگر خواهد بود.
کارزارمبارزه برای لغو کلیه قوانین نابرابر و مجازاتهای اسلامی علیه زنان
اگوست 2008
www.karzar-zanan.com
karzar2005@yahoo.com