گرامی باد

گرامی باد

هشتاد و نهمین سالروز استرداد استقلال افغانستان از استعمار انگلیس

فرا رسیدن بیست و هشت اسد، روز استرداد استقلال افغانستان از استعمار انگلیس، را به تمامی زنان و مردان آزاده کشور تبریک می گوئیم. در شرایط کنونی که یکبار دیگر کشور در اشغال و رژیم دست نشانده رویکار است، تجلیل از سالروز استرداد استقلال افغانستان از استعمار انگلیس، بدون مخالفت، مبارزه و مقاومت علیه اشغالگران و رژیم پوشالی کنونی، بی مفهوم و پوچ است. اینچنین تجلیلی به مفهوم قلب ماهیت نمودن تجارب تاریخی مقاومت طولانی علیه استعمار انگلیس و بطور کل قلب ماهیت نمودن تمامی تجارب تاریخی مقاومت های مردمان این مرز و بوم علیه تجاوزات خارجی در طول چند هزار سال تاریخ این خطه است.

دسته هشت مارچ زنان افغانستان، در راستای مبارزات حق طالبانه و تساوی جویانه زنان افغانستان، امسال نیز همانند سال های قبل، سالروز استرداد استقلال افغانستان از استعمار انگلیس را تجلیل می نماید تا یکبار دیگر مخالفتش را با اشغالگران کنونی و رژیم دست نشانده شان اعلام نموده و عزمش را برای مبارزه در راه استقلال کشور از طریق شمولیت در برپایی و پیشبرد مقاومت ملی مردمی و انقلابی راسخ تر سازد.

پرورش یک قشر کوچک زنان وطنفروش توسط اشغالگران و به خدمت گرفتن آنها در چارچوب حاکمیت دست نشانده، محور اصلی سیاست اشغالگران و رژیم پوشالی در قبال زنان افغانستان را تشکیل می دهد. این قشر کوچک از زنان دست پرورده اشغالگران نه تنها به مقامات بالایی رژیم پوشالی راه داده می شوند تا بخشی از نمایندگان سیاسی فئودال ها و سرمایه داران دلال حاکم را تشکیل دهند، بلکه در سطح دیگری خود مستقیما به جرگه ثروتمندان پرورده شده راه می یابند. همین قشر کوچک از زنان، توسط اشغالگران و رژیم دست نشانده شان، به مثابه نمایندگان زنان افغانستان و به عنوان نمونه ای از آزادی زنان افغانستان جا زده می شود؛ در حالیکه این قشر کوچک چند فیصده، جزء گردانندگان نظام استثمار و ستم، منجمله ستم شوونیستی مرد سالار، هستند و کل هویت و موجودیت شان در ضدیت با منافع و خواست های اساسی توده های وسیع زنان قرار دارد.

آنچه در افغانستان اشغال شده و نیمه فئودالی، نصیب توده زنان – که اکثریت بیشتر از 95 فیصد زنان را تشکیل می دهند -  گردیده و می گردد، نه آزادی و مساوات بلکه بی امنیتی، گرسنگی، فقر، بیخانمانی، کشتار، بی سرنوشتی، بمباران های قتل عام کننده، خانه تلاشی های وقت و ناوقت، اختطاف و گروگان گیری اطفال و بزرگ سالان خانواده ها و تجاوزات جنسی است. این بدبختی ها علاوه بر بیحقوقی کامل سنتی و سلطه وسیع و گسترده رسوم و عنعنات فرسوده و قرون وسطایی و خرافات ضد علمی، دست ها و پاهای زنان را در زنجیر ستم نگه می دارد و شوونیزم مرد سالار حاکم را به مثابه بخش جدایی ناپذیری از کل نظام استثمار گرانه و ستمگرانه حاکم همچنان مسلط نگه می دارد.

زنان افغانستان نصفه بیشتر نفوس کشور را تشکیل می دهند. سرنوشت آنان از سرنوشت نصفه کمتر نفوس کشور ( مردان ) و از سرنوشت کل کشور و مردمان کشور جدایی ناپذیر است. اشغال کشور توسط امپریالیست ها و حاکمیت رژیم دست نشانده آنها، زنان را همانند مردان و بلکه بیشتر از آنان، رنج می دهد. مبارزه برای تامین حقوق زنان و تامین تساوی میان مردان و زنان، با مبارزه برای طرد اشغالگران و سرنگونی رژیم پوشالی در مسیر مبارزه برای ایجاد جامعه فارغ از هر نوع استثمار و ستم، پیوند ناگسستنی دارد.

به پیش در راه برپایی و پیشبرد مقاومت ملی مردمی و انقلابی علیه اشغالگران و رژیم پوشالی!     

خشم زنان را به مثابه نیروی قدرتمندی در راه انقلاب رها سازیم!

 

دسته هشت مارچ زنان افغانستان

28 اسد 1387 ( 19 اگست 2008 )