تجاوز و تعرض جنسی، به زنان زندانی سیاسی، به جرم زن و سیاسی بودن، در تمامی طول عمر ننگین جمهوری اسلامی، یکی از اشکال شکنجه و از حربه های سرکوب معترضین، در زندان بوده و هست و همواره به عنوان ابزاری برای اعتراف گیری اجباری و ایجاد جو ارعاب و خفقان در بین مخالفین استفاده شده است.
در حالی که همه روزه به طالبان بسته های دالر می فرستند که آخرین بسته ۴۰ میلیون دالری امروز به کابل رسید و تا هنوز ۲۳ بسته ی ۴۰ ملیون دالری به طالبان رسیده است.
اندوه از دست دادن زندانیان سیاسی را باید به خشمی سوزان برای ادامه مبارزه تا سرنگونی انقلابی رژیم زن ستیز و جنایتکار جمهوری اسلامی بدل کنیم.
با افزایش روز افزون تعداد زنان سرپرست خانواده، زنان و دختران آسیب دیده و با هر چه زنانه تر شدن فقر؛ حمایت دولتی از این زنان، امری حیاتی و عاجل است که تنها با سرنگونی انقلابی این نظام زنستیز می توان به انجام آن امیدوار بود.
سرنگونی انقلابی، تنها پاسخ درخور به این نظام است!
این چشم ها روزی گواهی خواهند داد که چه سفاکانی بر ما حکومت می کردند. روزی تحقیقاتی مستقل و مفصل انجام خواهد شد تا بدانیم چه کسانی تصمیم گیرنده و دستور دهنده و چه کسانی مجری شلیک به چشمان مردم بی دفاع با گلوله ساچمه ای در خیابان بوده‌اند.
تلاش امثال مسیح که مبارزات جسورانۀ زنان و مردان جامعه را، به گدایی به درگاه امپریالیست هایی که در نشست گوادالوپ خمینی را در ایران به قدرت رساندند، تقلیل می دهند؛ حقانیت بخشیدن به عاملین اصلی فلاکت اکثریت زحمتکش جامعه است!