گوش ها عادت کرده اند و اخبار زن‌کشی، به بخش معمولی از خبرهای روزانه و هفتگی بدل شده اند! به قدری عادی شده که نیازی دیده نمی شود هویت و نام افراد گفته شود. در بخش علل مرگ و میر زنان، سهم قابل توجهی هم به «قتل توسط مردان خانواده» تخصیص دارد! ولی این زنان، تنها عدد و آمار نیستند!
زنان در این دو سال حاکمیت این رژیم، کاملا از اجتماع حذف و خانه نشین شدند و زنانی که هم در مقابل این گروه ضد زن مقاومت و ایستادگی کردند، سرکوب، زندانی، مجازات و حذف شدند. اما جهان در همسویی با شعار فریبکارانۀ کشور های امپریالیست: «طالبان تغییر کرده اند»، بی شرمانه سکوت کرده است.
دو سال است که جهان با چشمان باز شاهد همه‌ی جنایت‌های جنگی، جنایت‌های ضدانسانی، آپارتاید جنسیتی و قومی، جابه‌جایی‌ها و کوچ‌های اجباری، نسل‌کشی، تبعیض نژادی و تروریستی‌سازی جغرافیای افغانستان از سوی طالبان هستند.
این حکومت جنایتکار را تنها به همت زنان و مردان ستمدیده افغانستان و با مبارزات پی گیر آنان می توان از قدرت به زیر کشید!
هنر مردمی در خدمت تغییر، در حکومت های فاشیستی در ایران، با وجود اختناق شدید همواره تلاش کرده که از هر دریچه ای سر برون آورد. بسیاری از این کارهای هنری، در دوران سیاه اختناق شاه و شیخ، خلق شدند و در دل ستمدیدگان جای گرفتند.
طبق این خبر، ۲۹ کولبر کشته و ۱۹۶ تن زخمی شدند و سن شش تن از آنان نیز زیر ۱۸ سال عنوان شده است. نحوه کشته شدن کولبران در اکثر موارد شلیک مستقیم نیروهای نظامی ایران خوانده شده است.
زنان به دست خود قانون ارتجاعی «حجاب اجباری» را دفن خواهند کرد!
۸ سال پیش در روز ۲۸ حوت، صدها تن از مردانِ افغانستانی در شهر کابل زنی ۲۷ ساله به نام فرخنده ملک زاده را به وحشیانه‌ترین شکل ممکن به قتل رساندند.