مهمترين درسی كه جانباختگان سال 67 به ما دادند اين بود!

هرگز ستمديدگان نتوانسته اند از طريق سازش با ستمگران به خواسته ها و آرزوهايشان دست يانبد.

در آن روزها جلادان جمهوری اسلامی محبوب دول غربی بودند. به همين جهت دول غربی با سكوت رضايتمدانه تلويحا اين كشتار را تاييد كردند. نهادهای حقوق بشر نيز دم بر نياوردند.

كشتار زندانيان سياسی نه اولين و نه آخرين جنايت رژيم اسلامی بود.

قتل زهرا كاظمی عكاس و خبرنگارجسور از آخرين پرونده های ننگين رژيم اسلامی است كه به دليل شرايط بين المللی و پيگيری خانواده او و هم چنين بسياری جريانات آزاديخواه به بيرون درز پيدا كرده است. تجاوز و قتل زهرا كاظمی نماد و سمبل تجاوز و قتل هزاران زن زندانی سياسی در جمهوری اسلامی است.

دستگيری و شكنجه بسياری از جوانان و دانشجويان در روزهای اخير تداوم همان شيوه . معمول جمهوری اسلامی است.اما اين بار در شرايط متفاوت با سال67 امروز رژيم كاملا مشروعيت خود را نزد مردم از دست داده است. كليه ترفندهای سران جمهوری اسلامی مانند پروژه دوم خرداد ورشكسته شده اند. موج مبارزات توده ها سراسر

كشور را فرا گرفته است.

خواست سرنگونی رژيم اسلامي، خواست اكثريت مردم است كه صدای آن را در نبردهای شبانه خرداد ماه همه جهان شنيدند. نسل جوان پا به صحنه سياسی گذاشته و مصممانه عزم سرنگونی رژيم را كرده است.

دول غربی بويژه آمريكا تلاش دارند تا ابتكار عمل را در تغييراتی در رژيم و جابجائی و تعويض برخی مهره ها بدست گيرند تا بتوانند دولت مورد نظر خود را جايگزين كنند.

خلاصه پرچم های گوناگونی برافراشته شده تا چگونگی تغييراتی در رژيم و يا سرنگونی كل رژيم و آلترناتيو بعدی را تعيين كنند.

قتل عام زندانيان سياسی تلاشی بود از طرف رژيم تا بدين وسيله پيوند نسل جوان را با نسل پيشين قطع كند. نسل جوانررا محروم از تجارب و آگاهی نسل پيش از خود كند. اما می توان و بايد اهداف هيئت حاكمه اسلامی را از اين كشتار نقش بر آب كرد.

نسل جوان كنونی برای اينكه بتواند پرچمدار پيروز مبارزات مردم باشد بايد راه خود ر ا آگاهانه بيابد. همانگونه كه جانباختگان سال 67 زندگی خود را، راه خود و مرگ خود ر ا آگاهاه انتخاب كردند. نسل جوان بايد پيگيرانه با نسل مبارز پيش از خود پيوند بر قرار كنند.

اين واقعی ترين گراميداشت خاطره جانباختگان است. آنان نياز به سوگواری ندارند.  چرا كه به قول شاعر زنده ياد شاملو: مردگان آن سال عاشق ترين زنده ها بودند.

مبارزين سياسی كه هنوز راه ياران خود و تجارب گرانبهای مبارزات آنان را در دل و جان دارند، بايد هر چه بيشتر فشرده تجارب خود را در اختيار نسل جوان قرار دهند و عميق ترين پيوند را با آنان برقرار كنند.

پانزدهمين سالگرد قتل عام زندانيان سياسی فرصتی است تا مبارزه متحد تر و قدرتمندتری ر ا سازمان دهيم. جنايات رژيم اسلامی را افشاء كنيم ، ياد جانباختگان را گرامی بداريم، پيام  سازش ناپذيری شان را فراگير كنيم، برای آزادی زندانيان سياسی و مبارزين دوره اخير فعاليت و مبارزه نمائيم.

باشد تا بانك مبارزاتی ما هر چه رساتر به گوش رسد و گامی باشد برای درهم شكستن درهای زندانهای جمهوری اسلامی گرامی باد خاطره كليه زندانيان سياسی جان باخته در سال 67 يادشان جاودان، راهشان پر رهرو باد!

سازمان زنان هشت مارس(ايرانی- افغانستانی) انگلستان  شهريور 82