به مناسبت فرا رسيدن هشت مارس 2006

به پيش!

تپش قلب هايمان در پيشواز عمل جسورانه ای که تدارک ديده ايم سرعت می گيرد. گردش خون در رگ هايمان پر شتاب می شود. برای آمدن به خيابان ها آماده می شويم. آماده می شويم تا به همراه هم صدای مبارزات زنان ايران را، رساتر از هميشه به گوش جهانيان برسانيم.

امسال روز جهانی زن  را به گونه ای دگر برگزار می کنيم. از کشورهای مختلف به هم می پيونديم تا از آلمان به هلند، با آوائی بلند، بگوئيم که بعد از ربع قرن مبارزه با قوانين متحجر و ضد زن جمهوری اسلامی زنان ايران آماده اند در صفوف مقدم مبارزات دمکراتيک و آزاديخواهانه مردم ايران، جمهوری اسلامی را به کناری زنند. و همه شما را فرا می خوانيم که در اين امربزرگ همراه ما باشيد.

مرتجعين اسلامی بيش از 27 سال است که با سرکوب سيستماتيک ايران را به جهنمی برای زنان تبديل کرده اند. به جرم «بد حجابي» هر روزه هزاران زن را در برابر چشمان مردم شلاق زده اند. چرا که  آشكار شدن موی زن، ايدئولوژی حاكم را به سخره می گيرد. به جرم زنا صدها زن را سنگسار کرده اند، چرا که آزادی عشق، اخلاقيات حاكم را متزلزل می كند. صحبت از حق طلاق زنان شريعت را تضعيف می كند. دفاع از برابری حقوقی زن و مرد نظام سياسی را به لرزه در می آورد. ولی زنان با مقاومتشان در طی اين سال ها چون يک نيروی جدی در صف مقدم مبارزات آزادی خواهی ايران قرار گرفتند.

 امروز که بوش و شرکاء بلندتر از هر زمان بر طبل جنگ با ايران می کوبند و دولت ايران عوامفريبانه و در پشت شعارهای ضد آمريکائی به سرکوب مبارزات مردم ادامه می دهد، بلند کردن صدای مستقل مبارزات مان بيش از پيش اهميت می يابد. امروز آمريکا و متحدين اروپائی اش می کوشند تحت عنوان مبارزه با تروريسم و خطر هسته ای ايران، بهانه ای برای تبديل ايران به عراقی ديگر بتراشند. ولی ما زنان ايران فراموش نکرده ايم که تروريست های حاکم بر ايران را تروريست پرورانی چون دولت آمريکا به ما تحميل کرده اند. ما سکوت رضايتمندانه دول غربی و رسانه های "بسيار دموکراتيک" را فراموش نکرده ايم به هنگامی که خمينی صدای انقلاب و آزاديخواهی را به جوخه های اعدام سپرد. ما بياد داريم که وقتی زنان ايران برای حق پوشش، توهين و تيغ و اسيد و شلاق را به جان خريدند، دولتمردان و رسانه های غربی تحت پوشش نسبيت فرهنگی مانع رسيدن فريادهای ما به گوش جهانيان شدند. قراردادهای اقتصادی و نظامی پشت ديوارهای سکوت بسته شد و سايه وحشت جمهوری اسلامی بر جان مردم ايران را گسترده تر کرد.

امروز رژيم بوش و همراهان اروپائی اش از يک طرف و جمهوری اسلامی و هم مسلکانش از طرف ديگر می خواهند به ما و به مردم دنيا بقبولانند که چاره ای جز انتخاب بين بردگی نئوليبرالی و بنيادگرائی اسلامی نداريم. ولی ما می دانيم که ايندو نافی يکديگر نيستند و ديده ايم در کنار هم همزيستی می کنند. و امروز که مبارزات زنان ايران شتاب گرفته تا در کنار مبارزات کارگران و ساير اقشار جامعه کوس مرگ جمهوری اسلامی را به صدا در آورد، ما يکصدا اعلام می کنيم که به ناجيانی چون اشغالگران افغانستان و عراق نيازی نداريم.  می دانيم جهانی ديگر ممکن است و رسيدن به آن با حمايت و همراهی سرکوبگران ناممکن.

زنان ايران به پا خاسته اند و تنها با اتکا به نيروی خود يکی از ستمکارترين و ضدزن ترين حکومت های موجود را به چالش گرفته اند.

به صفوف ما بپيونديد و در کنار ما بايستيد تا دنيا ببيند که زنان ايران در مبارزات خود عليه قوانين ضد زن و حاکميت متحجر تنها نيستند.

به صفوف ما بپيونديد چرا که پيروزی مبارزات برابری طلبانه زنان ايران، قدمی در جهت پيروزی مبارزات زنان جهان برای رهائی از هرگونه و ستم و نابرابری است.

به صفوف ما بپيونديد چرا که با هم می توانيم بسوی دنيايی بری از ظلم و استثمار گام برداريم.

هشت مارس 2006

سازمان زنان هشت مارس (ايرانی – افغانستانی)