روز پنجشنبه 8 ژوئن قرار بود یک تظاهرات اروپایی (به مرکزیت بلژیک) با عنوان «با صدای بلند و متحد!» (Loud and united!) برگزار شود که هدف آن مبارزه با اشکال مختلف خشونت علیه زنان و دختران معرفی شده بود. سازمان‌دهندگان این تظاهرات که سازمان‌های زنان شناخته شده‌ای مثل: مارش جهانی زنان - بلژیک، شورای زنان - سی‌اف‌اف‌بی، انجمن زنان و لابی زنان اروپا و ... بودند، اعلام کرده بودند راهپیمایی خواهند کرد چون:

• در اروپا هر هفته 50 زن توسط شریک زندگی فعلی و یا سابق‌شان به قتل می‌رسند.

• 1 زن از هر 3 زن پیش از سن 15 سالگی خشونت جسمی و / یا جنسی را تجربه می‌کند.

• هر 1 ثانیه زنی با یک یا چند شکل از آزار و اذیت جنسی مواجه است.

امروزه خشونت علیه زنان کماکان نامرئی باقی مانده و طبیعی جلوه داده می‌شود. چقدر به شواهد بیشتری نیاز است تا اقدامی انجام شود؟ چه تعداد از زنان باید مورد ضرب و شتم، تجاوز، آزار و اذیت جسمی و روانی و ... قرار بگیرند و کشته شوند؟!

یکی از نکات جالب توجه این مارش حضور «گلوریا استاینم»* فمینیست مشهور آمریکایی بود که «لابی زنان اروپا» او را به مناسبت بیستمین سالگرد تأسیس‌اش دعوت کرده بود. گلوریا - از فعالین شناخته شده‌ی موج دوم جنبش فمینیستی در دهه‌ی 70 است که امسال در مارش زنان واشنگتن هم صحبت کرد - قرار بود، علاوه بر شرکت در نشست لابی زنان، در این مارش هم در همبستگی با جنبش زنان در اروپا به خیابان بیاید و این موضوع مورد توجه بسیاری از زنان جوان قرار گرفته بود.

ما فعالین سازمان زنان هشت مارس و «کارزار مبارزه با خشونت علیه زنان در ایران» هم تصمیم گرفتیم در این مارش شرکت کنیم، هرچند رویکرد سازمان‌دهندگان برای ما روشن بود، چون عمدتا آن‌ها می‌خواهند که با این نوع مبارزات توجه دولت‌ها را به موضوع خشونت علیه زنان جلب کنند تا بتوانند برای «اقدام سیاسی» بیشتر به دولت‌ها فشار بیاورند یا برای تخصیص بودجه‌ها قدرت چانه‌زنی بیشتری داشته باشند یا ... و در نهایت نگاه‌شان رو به قدرت و دولت‌هاست تا تغییر ریشه‌ای از پایین و به اتکای جنبش. آن‌ها واضح اعلام کرده بودند که خواستار یک «اقدام سیاسی» هستند تا اروپا تبدیل به مکانی صلح‌آمیز برای زنان و دختران شود. قاعدتا ما معتقد بودیم که تغییر موقعیت زنان در اروپا جدا و مهم‌تر از تغییر موقعیت زنان در سراسر جهان نیست و نیاز به جنبشی علیه کلیت ساختار مردسالارانه دارد و ... با تمام این ملاحظات اما برای تقویت صفوف جنبش زنان و همچنین برای معرفی «کارزار مبارزه با خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی علیه زنان در ایران» و پیش کشیدن رویکرد متفاوت‌مان به موضوع راه‌کار پایان دادن به خشونت بر زنان در این تظاهرات شرکت کردیم.

راه‌پیمایی از یکی از میدان‌های مرکزی شهر (گراندپلاس)، محله پرتردد و توریستی شهر شروع شد یعنی محلی که نشست زنان در آن صورت گرفته بود. جمعیت 250 تا 300 نفره‌ای بعد از مارش کوتاهی به میدان آلبرتین (مونت دز آرت) یعنی محل تجمع و سخنرانی رسید و لحظه به لحظه به تعداد جمعیت اضافه می‌شد. حدود 500 زن و مرد با شعارهای پرحرارت و بنرهای مختلف از تشکلات مختلف در این نقطه گرد آمدند. حضور زنان جوان بسیار چشمگیر بود، برخی از زنان کُرد عروسک‌هایی درست کرده بودند که به یاد زنانی که قربانی قتل ناموسی شده‌‌اند روی زمین قرار داده بودند، دختران جوان بادکنک‌هایی که روی آن نوشته شده‌ بود «خشونت را متوقف کنید!» باد می‌کردند و بین جمعیت پخش می‌کردند. شیصد شاخه گل بین جمعیت پخش شد و در این محل به یاد زنانی که در اثر خشونت جان باخته‌‌اند، جمعیت گل‌ها را روی نماد فمینیسم که روی زمین طراحی شده بود، گذاشتند. زنان متحد شعار «زنده باد جنبش جهانی زنان!» را فریاد زدند. ما که با بنر بزرگ «کارزار زنان» در محل بودیم شروع کردیم به صحبت کردن به حاضرین و بیانیه‌های‌ کارزار را بین آن‌ها پخش می‌کردیم و در مورد کارزار با آن‌ها صحبت می‌کردیم. شعار دیگر ما «اولین قدم رهایی زنان در خاورمیانه جدایی دین از دولت است!» و همچنین «بدن من حق من است نه حق هیچ دولت، مذهب و نه هیچ شخصی!» مورد توجه زنان و رسانه‌ها قرار می‌گرفت.

گلوریا هم در سخنرانی کوتاه‌اش با همه زنان اعلام همبستگی کرد و گفت: «... ما قول می‌دهیم متحد با شما نگذاریم جنسیت، نژاد، طبقه، کاست و ... باعث جدایی ما شود.» او مقاومت و مبارزات و همبستگی زنان علیه ترامپ را ستود و گفت خوشحال است که نماد مبارزات زنان در آمریکا یعنی کلاه‌های صورتی (پوسی هت) را می‌بیند. او همچنین گفت: «در مارش واشنگتن ما از سراسر جهان پیام‌هایی داشتیم که می گفتند: «به آن‌ها بگویید جنگ دیگر کارساز نیست!» ما این اتحاد و پیوستگی را درک می‌کنیم و قدر این همبستگی را می‌دانیم ... نباید مرزها مانع اتحاد ما شوند ... سکسیسم بدون مبارزه با نژادپرستی از بین نمی‌رود، ... سکسیسم و نژادپرستی با کنترل تولیدمثل و کنترل بدن زن ادامه پیدا می‌کند و تمام زن‌ها تحت تأثیر این تبعیض‌ها قرار می‌گیرند. ممکن است زنی از طبقه‌ای محدودیت‌های بیشتری داشته باشد و مورد استثمار قرار بگیرد اما واقعیت این است که هیچ زنی در امان نخواهد بود... ما تمام تلاش‌مان را می‌کنیم تا دمکراسی را دوباره احیا کنیم ...»

زنان از صحبت‌های او استقبال کردند. بعد هم گروهی از هنرمندان جوان با استفاده از نمادهای «قدرت زنان»، «مبارزه با خشونت»، «علیه تجاوز» و با همراهی جمع نمایش کوتاهی اجرا کردند که شور و شوق زیادی ایجاد کرد و زنان با قدرت فریاد می‌زند: «متحد علیه خشونت!»

بعد از آن هم چند نفری از سازمان دهندگان صحبت کردند. یکی از اعضا کمپین لابی زنان ضد خشونت گفت: «زنان سکوت نکنید! در مورد خشونت صحبت کنید! من با اتکا به جمله‌ای از زندگی گلوریا می‌گویم، آن‌چه ما می‌خواهیم انقلاب است و نه فقط اصلاح!»

یکی از نویسندگان «مانیفست 350» هم در مورد تلاش زنان برای بیرون آوردن سقط جنین از قانون جرایم در بلژیک صحبت کرد، چون سقط جنین در بلژیک هنوز حق نیست و صرفا از آن «جرم‌زدایی» شده است. او گفت: «ما شاهد نفوذ هرچه بیشتر کلیسا هستیم» و زنان را به پیوستن به این مبارزات تشویق کرد.

ما در این فواصل بیانیه‌های‌مان را به شکل وسیع پخش کردیم که اکثرا با خوشحالی می‌پذیرفتند و می‌گفتند تمایل دارند از این کارزار حمایت کنند. دختر سیاه‌پوستی که نسخه فرانسه بیانیه را دریافت کرده بود، دنبال ما می‌گشت تا نسخه انگلیسی را دریافت کند تا مضمون بیانیه را بفهمد. پسر جوانی که کمی فارسی صحبت می‌کرد گفت یک هم‌خانه‌ی افغان دارد و درمورد ایران هم با هم صحبت می‌کنند و خوشحال است ما سازمان زنان ایرانی - افغانستانی هستیم. مرد دیگری می‌پرسید در نهایت کارزار شما آیا حرکت خیابانی هم خواهد داشت؟! ما چگونه می‌توانیم به آن بپیوندیم؟! زن دیگری گفت همسرش ایرانی است و از فعالین عفوبین‌الملل و حتما هر دو با ما در تماس خواهند بود. دو دختر نوجوان گفتند آیا پیوستن آن‌ها کمکی می‌کند؟ و وقتی کمی موقعیت دختران جوان در ایران و این‌که حتی آزادی انتخاب پوشش ندارند را شنیدند گفتند، ما حتما می‌خواهیم به شما کمک کنیم. پسر همجنس‌گرایی گفت من بیانیه شما را نمی‌گیرم چون محتوای آن را می‌دانم و نخوانده از شما حمایت می‌کنم اما دختری که همراهش بود گفت این درست نیست و من بیانیه را می‌خوانم و قول می‌دهم محتوایش را به او بگویم و حتما هر دو در کنار شما خواهیم بود، زن بسیار مسن انگلیسی زبانی از دوست ما خواست که مواضع بیانیه را برایش بگوید چون نمی‌تواند آن را بخواند و وقتی شنید گفت من به زنان ایرانی درود می‌فرستم، شما فوق‌العاده هستید ... برخی از فعالین جنبش هم ما را برای جلسات درونی خود دعوت کردند تا بتوانیم عمل مشترکی را سازماندهی کنیم. در مجموع برخورد کسانی که آن‌جا حضور داشتند مثبت بود و با مواضع ما اعلام همبستگی می‌کردند و هدف ما هم عمدتا تماس و آگاهی دادن به کسانی بود که این موضوع برای‌شان از اهمیت برخوردار است که مجموعا به آن دست یافتیم.

فعالین سازمان زنان هشت مارس (ایران – افغانستان) – بلژیک

فعالین کارزار مبارزه با خشونت بر زنان در ایران

9 ژوئن 2017

* fa.wikipedia.org/wiki/گلوریا_استاینم