افتتاحیه یازدهمین مجمع عمومی
هیئت مسئولین پیامی مسرت بخش تر، امید دهنده‌تر و ارزشمند‌تر از این ندارد که سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان) بیست و پنج ساله شد.
بیست و پنج سال مبارزه انقلابی بدون تزلزل و سازش با دشمنان رنگارنگ در افغانستان و ایران و حامیان بین المللی‌شان در خدمت به رهایی زنان از ستم جنسیتی.
امروز گردهم آمده‌ایم تا استوار و ثابت قدم‌تر از هر زمان دیگر، نه فقط بیست و پنجمین سالگرد تولد سازمان‌مان را جشن بگیریم، بلکه با تکیه بر دستاوردهایی که در طول بیست و پنج ساله گذشته به دست آورده‌ایم یک بار دیگر اعلام کنیم که نه تنها بر عهد خود در برداشتن نقاب از چهره دشمنان آزادی و رهایی زنان، استواریم، بلکه آگاه‌تر از گذشته این واقعیت را می‌دانیم که نوع برخورد و برنامه‌های نیروهای سیاسی و طبقاتی مختلف به موضوع ستم بر زن و رفع آن - خارج از ادعاهای شان- دماسنجی برای تشخیص میزان پیشرو یا عقب مانده بودن آنان است.
بیست و پنج سالگی سازمان‌مان را بر بستر مبارزات زنان به اشکال مختلف در افغانستان علیه طالبان و مبارزات توده‌ای مردم بویژه در قیام ژینا در ایران علیه جمهوری اسلامی و مبارزه پیشتاز زنان علیه حجاب اجباری در این قیام، برگزار می‌کنیم.
بیست و پنج سالگی یک تشکیلات مستقل و انقلابی را که با هدف مبارزه برای ریشه کن کردن ستم بر زن در مسیر خلق جهانی بدون ستم و استثمار تلاش‌های بی‌وقفه کرده را جشن می‌گیریم. این دستاورد نه تنها برای تک تک فعالین و دوستداران این تشکیلات بلکه برای جنبش رادیکال زنان افغانستان و ایران و جنبش جهانی زنان، غرور آفرین است.
امروز در شرایطی بیست و پنج سالگی سازمان‌مان را برگزار می‌کنیم که زنان در افغانستان به ابتکارات و خلاقیت‌های گوناگون دست به مبارزه علیه طالبان زن ستیز زده اند. آن چه که در نتیجه مبارزه زنان در افغانستان روشن شده این است که طالبان با تمام خشونت‌های وحشیانه و احکام ضد زن مبتنی بر شریعت اسلامی نتوانسته جلوی مبارزات زنان مبارز و پیشرو را بگیرد.
حملات وحشیانه طالبان به زنان در همه ابعاد، شرایط مبارزه را سخت کرده است، اما هم زمان با وجود خیل عظیم زنان بویژه زنان جوان و نوجوان، نوجوانانی که از تحصیل و فرا گرفتن علم و دانش محروم شده‌اند و مخالف سر سخت طالبان و خواهان پیشبرد مبارزه علیه آن هستند، شرایط مناسبی را برای مبارزه آفریده است. در عین این که این اوضاع، بستر مناسبی را هم، برای اشاعه نظرات انقلابی ما در افغانستان بیش از هر زمان دیگر مهیا کرده است.
بیست و پنجمین سال از فعالیت‌های انقلابی‌مان را در شرایطی برگزار می‌کنیم که در ایران، زنان قادر شدند پس از چهار دهه مبارزه و مقاومت علیه حجاب اجباری پیشتازی قیام سراسری و شکوهمند «زن زندگی آزادی» را در دست گیرند و چنان خروشان و مصمم پیش روند که بستر مناسبی برای پیشبرد مبارزه و سهم گرفتن تعداد بیشتر و بیشتری از زنان را مهیا کنند.
بیست و پنجمین سالگرد سازمان‌مان را در شرایطی برگزار می‌کنیم که جنبش جهانی زنان به مبارزه به اشکال گوناگون علیه ستم بر زن ادامه داده و دستاوردهای ماندنی برای پیشروی جنبش‌مان بوجود آورده است. در این میان نقش پیشقراولی زنان در مبارزه علیه حجاب اجباری و آتش کشیدن آن به طور وسیع در ایران، انگیزه مبارزه در بین زنان در سراسر جهان علیه ستم جنسیتی را بالا‌تر برد و این واقعیت را نشان داد که قدرت و نقش مبارزه زنان برای تغییر جامعه طبقاتی کهنه و پوسیده مردسالار سرمایه داری تعیین کننده است.
اما پا به پای مبارزات زنان در افغانستان، ایران و سراسر جهان ما در دوره‌ای یازدهمین مجمع عمومی‌مان را برگزار می‌کنیم که مرتجعین رنگارنگ و قدرت‌های امپریالیستی، شرایط دهشتناکی را برای توده‌ها بویژه مردم در منطقه خاورمیانه ایجاد کرده اند.
رژیم جمهوری اسلامی در ادامه سیاست‌های شونیستی علیه افغانستانی‌های ساکن در ایران، یک بار دیگر و در شرایط بحران بود و نبودش، کمپین نژاد پرستانه خود را علیه افغان‌ها برای نجات خود براه انداخته است و تلاش دارد با اشاعه تفکرات فاشیستی مهاجر ستیزی و افغان ستیزی در بین مردم به ایجاد تفرفه در میان آنان دامن بزند. به همین دلیل می‌بینیم که علاوه بر مزدوران رژیم و لمپن‌های سازمان داده شده اشان، تعدادی از عقب مانده‌ترین بخش مردم نیز در راستای این سیاست شونیستی رژیم قرار گرفته اند.
در عین حال رژیم در راه اندازی کمپین فاشیستی افغان ستیزی متحدین پرو پا قرص خود را در میان نیروی ارتجاعی بویژه سلطنت طلب‌ها به همراه دارد. جمهوری اسلامی و متحدین‌اش تلاش دارند مصائب و مشکلات جامعه از جمله بیکاری، وضعیت اسفناک اقتصادی، کمبود مسکن، بالا رفتن جرم و جنایت و… را به گردن افغانستانی‌ها بیندازند و بستری برای تحقیر و توهین، تبعیض و اذیت و آزار آنان ایجاد کنند و این گونه و در شرایط کنونی، ذهن مردم را از مبارزه اصلی علیه رژیم جمهوری اسلامی دور کنند.
واقعیت این است که جمهوری اسلامی و همه مرتجعین چه آن‌هایی که در ایران بسر می‌برند و چه آن هایی که در خارج هستند این واقعیت را به طور کاملا آگاهانه و نقشه‌مند پنهان می‌کنند که شهروندان افغان نقش بسیار حیاتی در ساختار اقتصادی جامعه بر عهده دارند. میلیون‌ها کارگر و زحمتکش افغان در کارهایی اشتغال دارند که به خاطر سختی و مشقت بیش از حد آن و پُر مخاطره بودن اشان داوطلبان کمی دارد و خلاء آن با دستمزدهای بسیار پائین و توسط کارگران مهاجر افغانستانی پر می‌شود. بخش عمده مهاجرین افغانستانی که جز تحتاتی‌ترین و ستمدیده‌ترین اقشار جامعه هستند، بخش جدا نشدنی از طبقه کارگر ایران می‌باشند.
در این میان زنان در موقعیت به مراتب وحشتناک‌تری بسر می‌برند. زنان افغان اگر به هر کاری با هزار مشقت دست یابند، هم به خاطر زن بودن‌شان مورد انواع و اقسام اذیت و آزار جنسی قرار دارند و هم به خاطر ملیت‌شان علاوه بر توهین و تحقیر تحت شدید‌تر استثمار قرار می‌گیرند.
این کمپین نژاد پرستانه و فاشیستی جمهوری اسلامی و سلطنت طلب‌ها و همه کسانی که در این راستا قرار دارند را باید با مبارزه آگاهانه و هدفمند برای متحد کردن همه ستمدیدگان در هم شکست. این بخشی جدا ناپذیر از وظایف همه نیروهای مبارز در پیشبرد مبارزه علیه رژیم جمهوری اسلامی و همه مرتجعیین رنگارنگ و در مسیر انجام انقلاب است.
در شرایطی یازدهمین مجمع عمومی را برگزار می‌کنیم که نسل کشی مردم ستمدیده فلسطین در زندانی به نام غزه در حال وقوع است. در این نسل کشی همه مرتجعین از جمله صهیونیست‌های اشغالگر، حماس، جمهوری اسلامی و امپریالیست‌های آمریکایی و اروپایی، متحدند. همه این مرتجعین در قتل عام مردم در غزه در کشتن بیش از چهار هزار کودک، در مخروبه کردن خانه‌های شان، در گرسنگی و تشنگی دادن به آنان، شریک هستند و دستان‌شان خونین.
در دمیدن به این نسل کشی رسانه‌های اصلی فارسی زبان هم چون بی‌بی سی، صدای آمریکا، «من و تو» که در حقیقت به صدای وزرات جنگ اسرائیل بدل شده، اسرائیل اینترنشنال و…که با یکدیگر در رقابت اند، تلاش دارند تا با اتکا به خشم و نفرت مردم از جمهوری اسلامی و حمایت‌اش از بنیادگرایان اسلامی هم چون حماس استفاده کرده و به آن در محق دانستن صهیونیست‌ها در قتل عام مردم فلسطین سمت و سو دهند. همه سلطنت طلب‌ها و سایبری های‌شان کمپین نژاد‌پرستانه خود را در فضای مجازی و عرب ستیزی به راه انداخته اند.
درست پس از حملات فاشیستی دولت نژاد پرست اسرائیل، دولت فاشیست ترکیه به سرکردگی اردوغان به بمباران کُرد‌ها در روژاوا، شمال شرق سوریه و شمال عراق مبادرت کرد و صد‌ها نفر را کشت و خانه‌ها را بر سر مردم خراب کرد. ارتش ناتویی ترکیه اعلام کرد که در بمباران‌های اخیر خود تعداد وسیعی پیشمرگه را در سوریه و عراق کشته است. این دور از جنایات فاشیست‌های ترکیه به بهانه «عملیات انتحاری کُرد‌ها» در آنکارا و زمانی که جهان شاهد قتل عام مردم فلسطین بود، صورت پذیرفت.
قبل از این حملات فاشیستی به کُرد‌ها که برای حق تعیین سرنوشت خود هم چون مردم ملت ستمدیده فلسطین مبارزه می‌کنند، اردوغان و نتانیاهو در ۱۹ سپتامبر گذشته در نیویورک تحت رهبری امپریالیست‌های آمریکایی ملاقات و بحث محوری آنان مساله فلسطین، بهبود روابط دو کشور و ملت کُرد بوده است. در حقیقت سرکوب خونین ملت فلسطین و کُرد‌ها در منطقه و کمک به یکدیگر در پیشبرد این سیاست‌های فاشیستی از نقاط اشتراک این نشست برهبری دولت آمریکا بوده است.
قبل از این جنگ‌های ارتجاعی در فلسطین و روژوا، جنگ ارتجاعی دیگری در جریان بود: جنگ اوکراین. امپریالیست‌های روسی با کشتار مردم اوکراین تلاش دارند امپراطوری خود را گسترش دهند. در حقیقت تضاد‌های امپریالیست‌های شرق و غرب در جنگ اوکراین متمرکز شده و حاصل آن قربانی شدن توده‌های مردم و آوارگی آنان است.
فاشیسم و راست افراطی در اکثر کشورهای جهان و در کمپ قدرت‌های سرمایه داری امپریالیستی از یک طرف و بنیادگرایان مذهبی و مرتجعین رنگارنگ از طرف دیگر، جهان را هر چه بیشتر در چرخه‌ی هولناک، جنگ و کشتار قرار داده است.
اما این هم یک واقعیت است که هر جا ستم است مبارزه نیز هست. مبارزات مردم در اقصی نقاط جهان در دفاع از مردم فلسطین و در کنار آنان قرار گرفتن نشان داد که مردم جهان هم سرنوشت هستند و در مقابل یک سیستم سرمایه داری جهانی که بر اساس جنگ و خونریزی و تداوم نظام طبقاتی مبتنی بر ستم و استثمار خود را پیش می‌برند، قرار دارند.
بله، ما در چنین شرایطی گردهم آمده‌ایم که بار دیگر ثابت قدم‌تر از گذشته، عهد ببندیم که با ادامه دادن مبارزات انقلابی‌مان در راه تغییر این شرایط نکبت بار و در خدمت به رهایی زنان و کل بشریت گام‌های استوار برمی داریم.
یازدهمین مجمع عمومی را به یاد آذر درخشان و مینا حق‌شناس که زندگی‌شان در تولد و حیات سازمان زنان هشت مارس تنیده شده و عزم راسخ و رویاهای بلند پروازانه‌ی آن‌ها برای رهایی زنان در لحظه لحظه‌ی حیات این سازمان و مبارزات زنان در سراسر جهان امتداد یافته است، برگزار می‌کنیم،
به یاد همه زنان مبارز در افغانستان و ایران و در سراسر جهان که علیه ستم بر زن مبارزه کردند و مسیر پیمودن جاده مبارزاتی به سمت رهایی از ستم جنسیتی را گشودند،
به یاد میلیارد‌ها زنی که هر روز زیر چرخه‌ی هولناک و بی رحم سیستم مبتنی بر ستم و استثمار مردسالار خرد و نابود می‌شوند،
به یاد هزاران زن مبارز و انقلابی که آگاهانه و داوطلبانه زندگی پر بار خود را وقف آگاه‌گری و سازمان دهی زنان کردند و تا پای جان ایستادند،
به یاد زنانی که به نیروی رهایی بخش زنان در زیر و رو کردن جامعه کهنه باور داشتند و این باور را زندگی کردند و امروز ما بر شانه‌های آنان ایستاده ایم،
به یاد هزاران هزار زن که این همه دهشت و فرودستی را بر نمی‌تابند و مردسالاری را در همه جا به چالش می‌کشند، از پستوهای زندانی که خانه خوانده می‌شود تا زندان‌هایی که قانونا آزادی‌شان را به بند می‌کشد،
به یاد هزاران جان باخته‌ی دهه، ۶۰ و تابستان ۶۷ که در دفاع از منافع مردم در ایران، مرگ سرخ را پذیرا شدند،
به یاد هزاران جان باخته خیزش ۸۸،۹۶، ۹۸ و۱۴۰۱ که علیه جمهوری اسلامی مبارزه کردند و جان عزیز خود را از دست دادند،
به یاد همه مادران خاوران که تا واپسین لحظه زندگی در افشای جنایات فراموش نشدنی و نبخشیدنی جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ و تابستان خونین ۶۷ ایستادگی کردند،
به یاد همه مادران دادخواه که در افشای جنایات جمهوری اسلامی و دمیدن به امر مبارزه نقش مهمی را ایفا کردند،
به یاد میلیون‌ها زنی که در بیش از چهار دهه لحظه‌ای حجاب اجباری را بر نتافتند و شجاعانه هر روز بیشتر از دیروز این نماد فرودستی و حقارت و این پرچم اسلام سیاسی که بر بدن زنان به اهتزاز در آمده را به سُخره گرفته و بی‌اعتبار کردند و در قیام ژینا به طور گسترده با آتش زدن آن، مرگ زمستان و فرا رسیدن بهار را نوید دادند،
به یاد نیکا ها، سارینا ها، حدیث ها، مریم ها، آیلارها، ناهید ها، نگین ها، مینو ها، اسرام ها، بهار ها، رکساناها، نرگس ها، آیدا ها، ستاره ها، حنانه‌ها که در مبارزه علیه حجاب اجباری در میدان نبرد با جمهوری اسلامی کشته شدند،
یازدهمین مجمع عمومی سازمان زنان هشت مارس را آغاز می‌کنیم تا قدم عملی دیگری در راه متحقق کردن رویای جهانی بدون ستم جنسیتی، بدون هیچ شکل از ستم و استثمار برداریم.
با یک دقیقه دست زدن یاد و راه همه مبارزین در افغانستان و ایران و سراسر جهان که جان عزیزشان را در مبارزه علیه ظلم و ستم از دست دادند را گرامی می‌داریم.
برگرفته از نشریه هشت مارس شماره ۶٠
دسامبر ۲٠۲٣ – آذر ١۴٠٢