با وجودی که جمهوری اسلامی، شمشیر را از رو بسته و با شلیک به سمت معترضین، با بگیر و ببند و ضرب و شتم، با زندان، شکنجه، تهدید، اعمال محرومیت ها و محدودیت های مختلف، تلاش می کند جامعه را تحت کنترل خود در آورد ولی روز به روز مبارزات زنان معترض در عرصه های مختلف، بی پروا تر شده و با ایده ها و ابتکارات متفاوت در مقابله با ارکان نظام قد علم می کنند و طبیعتاً زنان بیشتری هم زندانی می شوند....

ما یک بار دیگر اعلام می‌کنیم که کشتار زندانیان سیاسی تابستان ۶۷ را فراموش نمی‌کنیم و نمی‌بخشیم! ما شکنجه‌های وحشیانه‌ی جنسیتی زنان و اعدام دسته دسته آنان در دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ را فراموش نمی‌کنیم و نمی‌بخشیم! ما سرکوب خونین دی ۹۶ و آبان ۹۸ را فراموش نمی‌کنیم و نمی‌بخشیم!

اما ای دیکتاتور آیا نمی‌دانی که دردها و رنج‌ها انسان‌ها را بزرگ‌تر، متعالی‌تر، خودساخته‌تر و قوی‌تر می‌کند؟! ما از این‌که در این زندان حبس می‌کِشیم ، اصلاً آزرده خاطر نبوده و نیستیم.
ما در این زندان با زن‌هایی آشنا شدیم که با اَشکال مختلف از سوء‌مدیریت جمهوری اسلامی در امور متفاوت رنج کشیده بودند.