زینب سکانوند اعدام شد !چرخهی بیپایان ستم بر زن همچنان قربانی میگیرد.
برای او راه فراری وجود نداشت. به هر ریسمانی که چنگ انداخت فرسودهتر از آن بود که بتواند مانع از فرورفتن در باتلاقی شود که در آن دستوپا میزد. این تنها سرنوشت زینب نیست. این گرداب زنان زیادی را در خود فرومیبرد.
زینب سکانوند که به دلیل فقر و دیدگاه سنتی خانواده در شرایط خیلی سختی زندگی میکرد، در ۱۵ سالگی با همسر سابقش آشنا شده و تنها راه نجات خودش را فرار از خانه به همراه این مرد دید. او به همراه همسر سابقش از خانه فرار کرده و بعد از مدتی با رضایت خانواده و دادن مقداری پول از سوی همسر به خانوادهاش، رسماً با اجازه خانواده توانست با او ازدواج کند. این ازدواج نهتنها راه نجات نبود بلکه همسرش در طول دو سال زندگی مشترک چندین بار او را مورد ضرب و شتم قرار داد و حاضر به طلاق دادن او هم نمیشد. زینب در روز ۱۱ اسفندماه سال ۹۰، وقتیکه فقط ۱۷ سال سن داشت، به جرم قتل همسرش دستگیر شد.
در زمان دستگیری درحالیکه تنها 17 سال داشت، برای هفتهها در بازداشتگاه پلیس توسط مأموران مرد تحت شکنجه قرار گرفت تا به کشتن شوهرش اعتراف کند. زینب تا آخرین لحظه قبل از دادگاه ناعادلانهی خویش از حق قانونی دسترسی به وکیل محروم بوده است. او در دادگاه اتهام قتل را انکار کرد و در دفاعیهی خویش اظهار کرد که برادرشوهرش ـ که چندین بار او را مورد تجاوز قرار داده بود ـ این قتل را انجام داده است.
زینب شاید به امید یافتن راه نجات از اعدام، در سال ۲۰۱۵ با یک زندانی در زندان ارومیه آشنا و پس از ازدواج از او باردار شده بود. او نوزاد خود را در یکی از بیمارستانهای ارومیه مرده به دنیا آورد. زینب نهتنها از مراقبتهای پزشکی در طول دوران بارداری محروم بود، بلکه تحتفشار شدید روحی قرار داشت چراکه بنا بود بعد از زایمان حکم او اجرا شود.
صبح روز سهشنبه ۱۰ مهر (۲ اکتبر) بعد از حدود 7 سال حبس، این حکم، اجرا و جنازهی زینب تحویل خانواده شد. با اعدام زینب، جمهوری اسلامی چهرهی کریه ضد زن خود را بار دیگر هویدا ساخت. حتی اگر زینب خود، همسرش را به قتل رسانده باشد، عامل قتل، قوانین وحشیانه و زنستیز جمهوری اسلامی است که بهجای حمایت از کودک بیپناهی که مورد خشونت خانگی و تجاوز قرارگرفته است، بهجای تأمین مکانی امن برای زندگی او و ایجاد شرایط جدایی از همسری که او را ضرب و شتم میکند، بهجای ساختن آیندهای روشن برای او، او را در منگنه قرار داده تا برای نجات جانش راهی جز قتل همسرش نیابد و نهایتاً به این جرم اعدام شود.
زینب پنجمین کودک/ مجرمی است که از ابتدای سال 2018 تاکنون اعدامشده است. همزمان با اعدام زینب 2 نفر دیگر هم در زندان ارومیه اعدام شدند. در سال ۲۰۱۷ دستکم ۹۹۳ اعدام در ۲۳ کشور جهان ثبتشده است که 507 نفر از این تعداد یعنی بیش از نیمی از آنها در ایران اعدامشدهاند. اعدام فعالین کرد، احکام سنگین برای فعالین کارگری، دانشجویی، زنان و... تهدید کامیونداران اعتصابی به اعدام و صدور احکام متعدد اعدام به بهانههای مختلف در ماههای اخیر، همه و همه برای رژیم جمهوری اسلامی، نمایشی است که بهوسیلهی آن اعلام اقتدار کند و تضعیف شدن خود را در پشت آن بپوشاند.
برخورد کشورهای امپریالیستی هم به جنایات حکومت ایران، مثل همیشه بهتناسب روابط اقتصادی/سیاسی که در مقاطع مختلف با رژیم جمهوری اسلامی دارند، در راستای منافعشان تعیین میشود و قرار نیست دردی را از زحمتکشان ایران کم کند. جمهوری اسلامی ایران که بیش از هر زمان دیگر در طول حیات خود، با اعتراضات گسترده داخلی و فشارهای بینالمللی، مواجه است و پایههای حکومتش را بسیار متزلزل میبیند، بار دیگر مذبوحانه تلاش میکند با اعدامهای گسترده و مجازاتهای سنگین، ماشین سرکوب خود را روغنکاری کرده و با ایجاد فضای رعب و وحشت، به خیال خود مبارزات و خیزش اقشار و طبقات زحمتکش و تحت ستم را بخواباند و به این وسیله به زندگی ننگین خود ادامه دهد؛ اما خشم تودههای جان به لب رسیده به چنان درجهای رسیده که ادامهی عملکردهای سرکوبگرانهی رژیم میتواند بر شعلههای خشم مردم بیفزاید. شعلههایی که حاکمیت این رژیم را نابود و خاکستر خواهد ساخت.
سازمان زنان 8 مارس (ایران- افغانستان) ـ واحد برمن
3 اکتبر 2018