اول ماه مه امسال

زنان کارگر پيشتازان مبارزه برای جهانی نوين

روز جهانی کارگر فرا می رسد. روزی که کارگران سراسر جهان کارگاه های تنگ و کارخانه های پر دود را رها می کنند، و با «درنگی از عرق ريختن جاودانه» دستهايشان را در شکوه همبستگی جهانی برافراشته می کنند. همبستگی در مبارزه عليه دشمن مشترک، همبستگی در مبارزه برای جهانی نوين، جهانی آزاد از استثمار، آزاد از « ستمگری و بيکاری و طلا».

مبارزه برای دستيابی به اين جهان نوين، اما، بدون انرژی و ابتکار زنان کارگر ممکن نيست. زنان کارگر در عين حال و بطور روزمره با زنجيرهای استثمار طبقاتی و ستم جنسيتی در نبردند و امتيازی ندارند که آنان را به حفظ اين جهان وسوسه کند.

حکومت مذهبی با سياست ها و قوانين ضد زن خود، با ترويج و تقويت تفکرات زن ستيزانه در جامعه، باعث تشديد خشونت و بی حقوقی مطلق زنان در تمامی عرصه ها شده است و زنان اقشار تحتانی بيش از ساير زنان از اين سياست ها و اين تفکرات در رنجند.  اين کارگران خانگی اند که مورد تجاوز «آقاي» خانه قرار گرفته و به جرم دفاع از خود به جوخه های اعدام سپرده می شوند. اين زنان و دختران خانواده های زحمتکشند که به چند قاز به صيغه مردان می روند. زنان تن فروش و دختران خيابانی اغلب از طبقات تحتانی جامعه اند. شلاق ستم هميشه بر پيکر فقر وحشيانه تر فرود می آيد.

مبارزه با قوانين نابرابر و مجازات های اسلامی خواست عمومی زنان ايران است و زنان کارگر و زحمتکش که بيش از همه از اين قوانين  در رنجند، نقش مهمی در مبارزه عليه آن دارند. زنان کارگر با متحد کردن جنبش زنان ايران، نه تنها دستاوردهای مهمی را برای اين مبارزه تضمين می کنند و از به هرز رفتن آن در مسيرهای رفرميستی جلوگيری می کنند، بلکه در مبارزه برای وحدت کليه زنان، آگاهی خود را از پيچ و خم های مبارزه نيز بالا برده و از دستاوردهای اقشار ديگر زنان در زمينه مبارزه با مردسالاری در جوانب مختلف آن بهره مند می شوند.

اين مبارزه نه تنها ارکان حکومت جمهوری اسلامی را به لرزه در آورده و راه را برای سرنگونی جمهوری اسلامی باز می کند، بلکه تيشه به ريشه سنن ضد زن در جامعه نيز می زند و تفکرات دموکراتيک و برابری طلبانه در جامعه را تقويت می کند.

زنان کارگر با ستم مضاعف دست به گريبانند و مبارزه شان هم مضاعف است. آگاه کردن مردان کارگری که نمی خواهند ازحق ويژه خود در فرودستی زنان دست بردارند، بعهده زنان کارگر است. مردان کارگر  بايد بدانند که اين حق ويژه، امتيازی است که نظام طبقاتی به آنان داده تا کل جامعه بيشتر و راحت تر به بند کشيده شود.

جامعه ای که زنانش در بندند، جامعه ای آزاد نتواند بود. بدون شرکت فعال نيمی از جمعيت، پيروزی بر اين غداران ناممکن است.

سازمان زنان هشت مارس (ايرانی- افغانستانی)

اول ماه مه 2005، 11 ارديبهشت 1384