گزارشی از برگزاری مراسم روز جهانی زن در تورنتو

420434_406071996075606_100000184277791_1752494_434622846_n.jpg

 

در روز شنبه 10 مارس بمناسبت روز جهانی زن از طرف سازمان زنان هشت مارس واحد کانادا  مراسمی در یکی از سالنهای شهر تورنتو برگزار گردید. در این مراسم که از ساعت 6 تا 10 شب ادامه داشت بیش از 70 نفر شرکت کردند.

 به ابتکار کمیته برگزار کننده برنامه،  نمایشگاه عکسی از چهره های شاخص زنان که بعضی از آنها پیشگامان مبارزات طبقاتی و جنبش زنان در دوره صد سال اخیر بودند، قسمتی از دیوار سالن برگزاری مراسم را آراسته بود و بسیار مورد توجه حاضرین قرار گرفت.

مراسم با خوشآمدگویی و شادباش روز جهانی زن از طرف مجریان برنامه، شهلا و مونا شروع شد. سپس به یاد همه زنانی که بعلت خشونت علیه زنان ،تجاوز به زنان، قتل ناموسی و بطور کلی بخاطر مبارزه علیه همه مظاهر نظام مردسالار حاکم بر جهان، شوریدند و جان خود را از دست دادند یک دقیقه سکوت اعلام شد.

تاریخچه کوتاهی از روز جهانی زن بوسیله شهلا قرائت شد. او توضیح داد: "بعد از مبارزات زنان در سال 1857 در نیویورک و سرکوب آن توسط پلیس، اولین بار در سال 1910 کلارا زتکین به انترناسونال سوسیالیستی پیشنهاد اعلام یک روز جهانی زن را داد که بطور موقت 19 مارس را بعنوان روز جهانی زن تصویب  کرد و طی دو سال زنان جهان این روز را جشن می گرفتند تا اینکه در سال 1913 دبیر خانه انترناسیونال سوسیالیستی 8 مارس را رسمأ بعنوان روز جهانی زن اعلام کرد...."

برنامه با نمایش فیلمی گزارشی از مبارزات زنان مصر ادامه پیدا کرد. این فیلم در مورد تظاهرات چند هزار نفری زنان مصر در اعتراض به ضرب و شتم و برهنه کردن دختر مصری توسط نیروهای نظامی بود که در آن زنان خشم خود را از این برخورد وحشیانه نیروهای نظامی نشان داده و خواهان برکناری آنها از قدرت شدند.  به دنبال نمایش فیلم، مونا روشن  تحلیلی کوتاه از خیزشهای اخیر در خاور میانه و شمال آفریقا و موقعیت زنان را ارائه داد مونا در این تحلیل به بررسی جوامع تونس ، مصر و لیبی پرداخت و نقش مبارزات زنان را در خیزش های اخیر توضیح دادو در رابطه با قدرت گرفتن نیروهای بنیاد گرای مذهبی در این کشورها گفت : " زمانی که پروسه انقلاب تا پیروزی کامل پیش نرود مبارزات و فداکاری مردم می تواند مصادره شده و پشتوانه تغییر نگهبانان نظام ارتجاعی " جدید" و ترمیم دولت ترک خورده قبلی شود و بار دیگر زندگی میلیونها نفر از زن و مرد و پیر و جوان را به تباهی بکشاند. "  او در قسمتی دیگر از بحث خود گفت : "زن ستیزی و اعمال قوانین مبتنی بر شریعت سی و سه سال پیش در ایران اتفاق افتاد. زنان ایرانی از زمان قدرت گیری رژیم اسلامی تا کنون برای جدایی دین از دولت و کسب مطالبات پایه ای شان که در نتیجه سرنگونی رژیم زن ستیز جمهوری اسلامی بدست می آید مبارزه می کنند پیام ما زنان ایرانی به زنان کشورهای عربی و خاورمیانه این است که آگاه باشید و امید رهایی را از دست ندهید و از تجربیات ما استفاده کنید و با ادمه مبارزاتتان نگذارید دارو دسته های بنیادگرای مذهبی سرنوشت شما را رقم زنند. ( 1)

در ادامه روناک سخنرانی کرد. روناک دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه رایرسون می باشد و در مجله ای در رابطه با فمنیست های جوان کار می کند. صحبت های او درارتباط با  مقاومت  زنان در مصر،  جنبش دانش آموزان و دانشجویان در شیلی،  شورشهای مردم و جوانان بر علیه ریاضت کشی اقتصادی در یونان و در کل شورش جوانان در سراسر جهان بود. او در مورد چگونگی فعالیتها و نحوه سازماندهی این مبارزات و ارتباط ان با اقدامات در حال رشد ریاضت کشی اقتصادی در انتاریو صحبت کرد. او معتقد است که بر علیه این امر باید همه جانبه متشکل شد.

بخش اول برنامه با شعر خوانی و اجرای آوازی با صدای گرم آزیتا پایان یافت.

بخش دوم برنامه با همصدائی دو هنرمند جوان، سایه و گلشنستان، بصورت دکلمه اعتراضی در نقد نگاه مردسالارانه و نقش فرودستی زنان و مظالم جامعه مرد سالار سرمایه داری بر روی زنان اجرا کردند   که بسیار مورد توجه حاضرین در سالن قرار گرفت بطوریکه همه در خواست اجرای دوباره  آن را داشتند .

آخرین سخنران برنامه فرید پرتوی بود. فرید پرتوی، فعال کارگری و سوسیالیست، از فعالین اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران و نماینده اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا-لوکال ۴۷۷۲ می باشد .

سخنرانی فرید پرتوی بر رابطه مردسالاری و مناسبات سرمایه داری و نیز تاثیرات این دو در ابعاد ماکروی اجتماعی و نیز ابعاد میکرو و رابطه دیالکتیکی تمام این عوامل بر یکدیگر و بر تداوم نگاه های مردانه و رفتارهای مردسالارانه در رابطه زن و مرد در این بستر تاکید داشت.  فرید در بحث خود تأکید داشت که "سرکوب و بی حقوقی زنان و مناسبات مردسالارانه در تمامی سطوح جامعه با ابعادی وسیع و همه جانبه جاری است و باید نگاه کرد و دید ما بعنوان فعالین جنبش کارگری و سوسیالیستی در چه ابعادی علیه آن مبارزه میکنیم و در عین حال تا چه حد این مناسبات را درونی کرده ایم و از آنها متاثر هستیم. بنابراین ضمن اینکه ما هموراه برای نابودی کلیت سرمایه د اری و برقراری مناسبات سوسیالیستی و محو جامعه طبقاتی مبارزه میکنیم، اما مبارزه با مردسالاری و مناسبات حاکم مردانه را نمیتوان به نابودی سرمایه داری موکول کرد و ما عملا در قبال مبارزه علیه مردسالاری و زن ستیزی هم در سطح کلان و هم در ظرفیت فردی به بعنوان انسان مسئولیم. اما بطور مشخص، بعنوان مرد و با توجه به نحوه ای که جامعه سرمایه د اری بسیاری از ما مردها را در آن با فرهنگ مردسالارانه اجتماعی نموده است، ما مسئولیت ویژه ای داریم و مردها علی العموم و فعالین کارگری و سوسیالیست موظفیم و باید به مردسالاری نگاه همه جانبه تری داشته باشیم و از هم اکنون باید علیه آن در جزیی ترین ابعاد زندگی شخصی و اجتماعی پرداخت و آن را مورد نقد و بازبینی قرار داد. در غیر اینصورت با فعالیتهای عمومی و بیانیه های کلی علیه سرمایه داری و نظام های سرکوبگر و زن ستیز مانند جمهوری اسلامی ما فقط بخش سیاسی و کلان این معضل نهادینه شده اجتماعی را پاسخ داده ایم اما در سطوح مشخص تر و در ابعاد گوناگون رابطه زن و مرد و نیز در مناسبات خانوادگی و برخورد به رفتارهای مردسالارانه که عملا از عوامل بازتولید کننده نظام مردسالار سرمایه داری نیز هستند کار جدی و عملی ای نکرده ایم. نقش مردان بطور عموم و مردان سوسیالیست و مارکسیستی که در جنبشهای کارگری و سوسیالیستی و فعالیتهای اجتماعی درگیر هستند در این خصوص چه میتواند باشد؟ باید در همه این موارد وارد بحث های کنکرت تری شد و از همین جلسه امروز نیز میتوانیم همین کار را صورت دهیم. "

در پایان  گفتار فرید، گفت و شنود زنده و خلاقی با شرکت حاضران در جلسه در گرفت . یکی از حاضرین چنین گفت : ما بعنوان افرادی که معتقد به ایدئولوژی مارکسیستی هستیم در هر کجا که مسئله نژاد پرستی، ملی گرائی، و مذهب پیش آید فورأ در مقابل آن واکنش نشان داده و آن را به نقد می کشیم ولی در رابطه با برخورد مردسالارانه نسبت به زنان و نقش فرودستی آنها چه در اجتماع و چه در حریم خصوصی سکوت اختیار می کنیم و علی العموم از کنار آن بمثابه نرم های اجتماعی رد می شویم . علت این بی تفاوتی این است که همه ما به نسبتهای متفاوتی به آن  آلوده می باشیم وقت آن رسیده که آگاهانه به آن برخورد کرده و مرتب خود را مورد چالش قرار دهیم .

یکی  دیگر از زنان شرکت کننده در مراسم گفت : ضمن اینکه معتقد بود که جنبش چپ احتیاج به یک خانه تکانی  تئوریک در مورد زنان دارد و آنها باید در این رابطه بطور جدی یک برخورد نقادانه به خود بکنند، همچنین متذکر شد که  باید از خود شروع کرد و تمام واژه های فرهنگ طبقاتی را در مورد زنان به زیر سوال برده و با آن آگاهانه برخورد کرده و از کاربرد آن نیز پرهیز کنیم .

بحث و گفتگو  در این رابطه تا ساعت 10 شب ادامه  داشت. بسیاری از شرکت کنندگان بعد از اتمام برنامه ضمن تشکر از برگزاری این مراسم خواهان ادامه اینگونه بحث ها شدند و همچنین طرح شد که مباحث مربوط به چالش کشیدن فرهنگ و نگاه مردسالارانه، با شرکت خلاق زنان و مردان، لازم است به اشکال مختلف ادامه یابد .

 برگزاری موفقیت آمیز این مراسم بدون همیاری و همکاری تعدادی از فعالین جنبش زنان در تورنتو چه از لحاظ کمکهای فکری و معنوی و چه کمکهای تدارکاتی ممکن نبود . جای آن دارد که از تک تک آنها و همچنین شرکت کنندگان در جلسه که با پشتیبانی خودشان این امر را محقق نمودند سپاسگزاری کنیم .

426293_406071822742290_100000184277791_1752489_766074112_n.jpg

·          (۱)این مقاله در سایت   موجود است www.8mars.com

 

سازمان زنان هشت مارس ( ایران – افغانستان ) واحد تورنتو

18مارس 2012