گزارش بخشی از فعالیت‌های سازمان زنان هشت مارس
در ۲۸مین سالگرد قتل‌عام زندانیان سیاسی دهه‌ی۶۰ و تابستان ۶۷
گزارشی از آکسیون اعتراضی در سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در لندن
شنبه 24 ماه سپتامبر و 1 اکتبر 2016
شنبه 24 ماه سپتامبر و 1 اکتبر 2016 آکسیون‌های اعتراضی در بزرگداشت 28مین سالگرد قتل‌عام زندانیان سیاسی دهه‌ی 60 و تابستان خونین 67 از جانب تشکل زنان هشت مارس به همراه گروه ضدِ اعدام و شکنجه برگزار گردید.
در این آکسیون اعتراضی نمایشگاه عکسی از مبارزات مردم و جان‌باختگان بر روی زمین قرار داده‌شده بود. شعار «سرنگون باد جمهوری اسلامی!»، «آزادی زندانیان سیاسی!»، «به اعدام و شکنجه پایان دهید!» و همچنین پلاکاردهایی که مطالبات پایه‌ای زنان هم‌چون: لغو حجاب اجباری، زنان به حامیان زن‌ستیز احتیاجی ندارند، جدایی دین از دولت، لغو سنگسار، زنان برای جامعه‌ای بدون ستم و استثمار مبارزه می‌کنند و... را منعکس می‌کرد، قرار داشت.
فعالین تشکل زنان هشت مارس تلاش کردند با عابرینی که به تماشای نمایشگاه عکس می‌ایستادند صحبت کرده و دلیل برگزاری آکسیون را برای‌شان توضیح دهند. افرادی که ما می‌توانستیم علت قتل‌عام زندانیان سیاسی دهه‌ی 60 و تابستان 67 را برای‌شان توضیح دهیم به‌شدت تحت تأثیر قرار می‌گرفتند و از میان آنان کسانی بودند که با دادن کمک مالی و گرفتن بیانیه امسال سازمان زنان هشت مارس به مناسبت 28مین سالگرد گشتار زندانیان سیاسی و امضای ورقه‌ای در محکومیت رژیم جمهوری اسلامی و دادن ایمیل، پشتیبانی خود را از این حرکت اعلام می‌کردند. یک پدر و پسر ایرلندی هم پس از دریافت بیانیه و شنیدن صحبت‌ها اعلام کردند که این اطلاعیه را اسکن و به همه‌ی دوستان‌شان ارسال می‌کنند. آن‌ها گفتند در ایرلند هم دولت انگلیس زندانیان سیاسی را مورد آزار و شکنجه قرار می‌داد و کماکان هم می‌دهد. زنی که خودش از فعالین جوان فمینیست‌های دهه 70 بود گفت نه‌تنها از این آکسیون در افشای رژیم جمهوری سرکوب‌گر و زن‌ستیز اسلامی دفاع می‌کند، بلکه با ما نیز هم‌عقیده است که زنان در سراسر دنیا فرودست هستند، چراکه یک سیستم مردسالار سرمایه‌داری امپریالیستی است که در جهان حاکمیت می‌کند. دختر و پسر جوانی که برای خرید به این منطقه آمده بودند، پس از دیدن عکس‌ها پرسیدند که چه‌کاری از دست‌شان برمی‌آید. به آنان گفتیم که از مبارزات زنان و مردم ایران به‌طور فعالانه حمایت کنید! در افشای رژیم جمهوری زن‌ستیز اسلامی به ما یاری رسانید! در پخش نظرات‌مان در افکار عمومی این کشور خصوصاً نیروهای مبارز همکاری کنید! آن‌ها ایمیل خود را در اختیار ما قراردادند و گفتند تمام تلاش خود را می‌کنند و پس از گذاشتن مقداری پول در صندوق کمک مالی برای ما آرزوی موفقیت کردند.
فعالین سازمان زنان هشت مارس (ایران- افغانستان)- انگلستان
10 اکتبر 2016
بخشی از گزارش تصویری از آکسیون اعتراضی در سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در هلند
۲۰ آگوست ۲۰۱۶ در میدان دام آمستردام
سازمان زنان هشت مارس (ایران – افغانستان) - هلند از شرکت‌کنندگان در آکسیون
فراخوان آکسیون از میز کتاب آمستردام
چکیدهای از گزارش آکسیون اعتراضی در سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در بروکسل
شنبه اول اکتبر ۲۰۱۶
طبق فراخوان قبلی شنبه بعد از ظهر اول اکتبر در مرکز شهر بروکسل ـ پلاس دو لا مونه ـ به مناسبت ۲۸مین سالِ قتل‌عام زندانیان سیاسی توسط رژیم جمهوری اسلامی در تابستان ۶۷ و دهه‌ی ۶۰، یک آکسیون اعتراضی برگزار شد. در این آکسیون که توسط کمیته‌ی جوانان بلژیک و سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)- بلژیک، سازمان‌دهی شده بود، فعالین این تشکلات و شماری از فعالین سیاسی ایرانی در بلژیک شرکت فعال داشتند؛ و بعضی از فعالین غیر ایرانی (تُرک، کُرد، عرب و بلژیکی ...) نیز برای حمایت و اعلام همبستگی با این مبارزات همراه شدند…
... در مقابلِ تلاش ما برای بازنمایی این اهداف، واکنش مردم بسیار متفاوت و عمدتاً پرشور و انرژی‌بخش بود. پخش موسیقی اعتراضی و انقلابی روحیه‌‌ی مبارزه در مقابل این فجایع را تقویت می‌کرد؛ و همچنین بازپخش مکرر قطعه‌ای افشاگرانه به زبان انگلیسی که در آن از فتوای خمینی، اهداف جمهوری اسلامی، کار هیأت مرگ و دادگاه‌های چنددقیقه‌ای در سال 67 پرده برمی‌داشت، بسیار تأثیرگذار بود؛ و مردم را وادار به توقف و توجه به تصاویر می‌نمود. مردم با تعجب و ناباوری درخواست می‌کردند که بیانیه‌ها را دریافت کنند و به همین دلیل در همان نیم ساعت اول تمام بیانیه‌های ما تمام شد و ما مجبور شدیم دوباره کپی کنیم و با وجود این‌که نیم ساعتی از این آکسیون هم باران بارید اما درنهایت در همین یک ساعت و نیم نزدیک به هزار بیانیه به زبان‌های فرانسه، انگلیسی، عربی و فارسی پخش کردیم...
چکیدهای از گزارش آکسیون اعتراضی در سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در کلن
شنبه هشتم اکتبر ۲۰۱۶
روز شنبه هشتم اکتبر ساعت ۱۵ با هماهنگیِ جمعیت زندانیان سیاسی در کلن و سازمان‌های دیگر، دورهم گرد آمدیم تا صدای خود را به‌عنوان بازماندگان کشتار دهه‌ی شصت و سال شصت‌وهفت به گوش جهانیان برسانیم. نه‌تنها تاریخ این جنایات را به یادآوریم که فراموش نشود بلکه چهره‌ی جنایت‌کارِ جمهوری اسلامی را نیز افشا نماییم؛ نه می‌بخشیم و نه فراموش خواهیم کرد. ما تلاش کردیم اعتراض همه جانبه‌ای در مورد اعدام مبارزین انقلابی چه گروهی و چه فردی، داشته باشیم.
... بیانیه‌های سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان) را که به همراه داشتیم برای جلب توجه رهگذران و مردم در قاب عکس‌های خالی قرار دادیم و مردم بیانیه‌های روی زمین را می‌خواندند؛ در حین این‌که آن‌ها را پخش می‌کردیم و با مردم صحبت می‌کردیم. البته قابِ عکسِ خالی سنبل هر مبارز انقلابی بود که به دست جمهوری اسلامی اعدام‌شده و به‌طور گمنام در گودال‌های دسته‌جمعی دفن گردیده بودند...
... وقتی در پخش بیانیه با زنی برخورد کردیم او با علاقه‌ی فراوان در تأیید این آکسیون اضافه نمود که صدسال پیش ما نیز در مقابل دخالت‌گری‌های کلیسا برخاستیم و این مناسبات را بر هم زدیم و این حرکت درستی است...
چکیدهای از گزارش آکسیون اعتراضی در سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در برمن
پنجشنبه ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۶
برای برگزاری آکسیون در جهت افشای جنایات جمهوری اسلامی، بعد از ظهر روز پنجشنبه 29 سپتامبر، بنا بر قرار قبلی، ما فعالین سازمان زنان 8 مارس در برمن، در یکی از خیابان‌های مرکزی شهر که عموماً اکسیون‌های رادیکال در آن برگزار می‌شود، گرد آمدیم. مطابق جمع‌بندی در جلسات هماهنگی، با توجه به محدودیت نیروها و توان جسمی و همچنین برای این‌که تحرک بیشتری داشته باشیم، قرار شد که با تی‌شرت‌های هم‌رنگ و به گردن آویختن شعار و عکس‌های افشاگرانه در رابطه با کشتار زندانیان سیاسی در دهه‌ی 60 و به‌ویژه، تابستان 1367 توسط جمهوری اسلامی، به پخش وسیع اعلامیه و صحبت با مردم، اقدام کنیم.
... جالب بود که درصد قابل‌توجهی از عابرین، علی‌رغم تصویر معتدلی که مدیای آلمان از دولت روحانی به نمایش می‌گذارد، با جنایات جمهوری اسلامی ایران در سطوح مختلف آشنایی داشتند. مسأله‌ی سرکوب زنان از مواردی بود که اغلب افرادی که با ما به گفتگو می‌نشستند به آن اشاره داشتند. چند نفر حتا از قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان 67 هم اطلاع داشتند و در رابطه با جزئیات این کشتار هم اخباری را از طریق اطلاعیه‌های سال‌های گذشته‌ی سازمان زنان 8 مارس و سایر فعالین سیاسی شهر، شنیده بودند و اذعان داشتند که نباید بگذاریم که این جنایات فراموش شوند. شنیدن این سخنان از مردمی که با آن‌ها از نزدیک آشنایی نداشتیم بسیار امیدوارکننده بود...
گزارش جلسه‌ی پالتاکی ۹ اکتبر ۲۰۱۶
هدف جمهوری اسلامی از اعمال خشونت بر زنان مبارز زندانی سیاسی دهه‌ی شصت و سال ۶۷ چه بود؟
در تاریخ یکشنبه ۹ اکتبر ۲۰۱۶ برای پرداختن به مسأله‌ی خشونت علیه زنان زندانی سیاسی دهه‌ی شصت و به‌ویژه سال ۶۷ در اتاق پالتاکی سازمان زنان هشت مارس گرد آمدیم، هدف این بود که بتوانیم با برگزاری این جلسه ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطره‌ی هزاران زندانی سیاسی دهه‌ی شصت و به‌خصوص هزاران زنی که با تحمل انواع و اقسام شکنجه‌ها و سرکوب جنسیتی «سَر دادند و سِر ندادند!» این بحث را عمیق‌تر کنیم. هرچند طی این سال‌ها بسیاری از جان‌به‌دربردگان و فعالین جنبش تلاش کرده‌اند تا به مساله‌ی پدیده‌ی «زن زندانی سیاسی» و حضور پرتعداد زنان در دهه‌ی شصت و خشونت ویژه‌ای که جمهوری اسلامی به آنان روا کرده است، بپردازند اما هنوز این مسأله به‌اندازه‌ی کافی روشن و عمیق نشده است، هنوز اهداف جمهوری اسلامی و نتایج آن سرکوب عظیم شناسایی و بازشناسی نشده است، هنوز حقایق زیادی از دید مردم و خصوصاً نسل جوانِ زنانی که پا در راه مبارزه با مناسبات مردسالارانه در ایران گذاشته‌اند ناشناخته مانده است. در این راستا از رفقا «مینا زرین» و «آناهیتا رحمانی» که هر دو از زندانیان سیاسی دهه‌ی شصت هم هستند، خواستیم در این بحث نقش بگیرند. با علم بر این‌که موضوع زندان‌های جمهوری اسلامی و مشخصاً کشتار دهه‌ي شصت را از زوایای مختلفی می‌شد به بحث گذاشت اما رفقای ما تلاش کردند با تمرکز روی مسأله‌ی سرکوب جنسیتی و خشونت علیه زنان در دهه‌ی شصت به یکی از زوایای مهم و ناشناخته‌ی این پدیده بپردازند. مینا عمدتاً با تمرکز روی برخورد تاریخی و نیاز جمهوری اسلامی به سرکوب زنان برای استقرار حکومت اسلامی و تبارزات این سرکوب در زندان به بحث پرداخت؛ و آناهیتا هم با پرداختن به برخی تجربیات در زندان به موضوع تبارزات و تأثیرات امروزین این کشتار و نیاز به جنبش دادخواهی و حواشی آن پرداخت. خوشبختانه حدوداً صدنفری که این اتاق حاضر بودند، با جدیت بحث را دنبال می‌کردند و عده‌ای هم تلاش کردند با دخالت‌گری به غنای این بحث کمک کنند و یا نظرات خود را با جمع طرح کنند. همچنین عده‌ای هم سوالاتی را طرح می‌کردند که جزء سوالات چالشی پیش پای اپوزسیون جمهوری اسلامی است. سوالاتی که درنهایت دو راه کار را در مقابل پای ما قرار می‌دهد: آیا برای دادخواهی این جنایات می‌توان راهی مماشات‌طلبانه در پیش گرفت یا سیستمی که این مناسبات و ضرورتاً این جنایات را تولید و بازتولید می‌کند باید برای همیشه از میان برداشت؛ اما به علت نیاز به تمرکز روی بحث خشونت و سرکوب جنسیتی تلاش شد تا بحث عمدتاً در این رابطه به‌پیش برود چون برای پیش برندگان این بحث روشن بود که بدون پرداختن به موضوع ستم جنسیتی تحت حاکمیت جمهوری اسلامی و جای‌گاه آن به‌عنوان یکی از دیرک‌های این نظام نمی‌توان از هیچ راه‌حلِ واقعی صحبت کرد؛ نه در جنبش زنان و نه در جنبش دادخواهی و نه در جنبش انقلابی. همچنین بازگویی تجربیات زنان زندانی سیاسیِ آن دوره درعین‌حال که دردناک و بسیار تأثیرگذار بود اما خود میدانِ پیوندی باتجربه‌ی این نسل برای نسل جوان حاضر در اتاق بود تا به شکل زنده فقط و فقط با بخش کوچکی از این جنایات از دریچه‌ای زنانه آشنا شوند و به قول یکی از دوستان بفهمند که «جرم» این زنان در درجه‌ی اول «زن» بودن‌شان بود و بعد نوع فعالیت سیاسی‌شان. جمهوری اسلامی باید این زنان بلندپرواز و آرمان‌گرا را تنبیه می‌کرد و در هم می‌شکست تا بتواند برای همه‌ی زنان جامعه نمونه‌سازی کند و قفس تنگ مردسالاریِ اسلامی را برای زنان جامعه معنا کند. جمهوری اسلامی فقط با کشتار، شکنجه و تهدید می‌توانست الگوی «زن مسلمان»ِ ادعایی خود را به زنان جامعه تحمیل کند. در اصل وضعیت سرکوب زنان در زندان‌ها نمونه‌ای از «بهشت موعود» این رژیم بود. از این زاویه امروز هم هر نیرویی که می‌خواهد به شکل جدی آینده را تغییر دهد نیاز دارد به گذشته نگاهی جدی بیندازد و دست‌آوردها را برگیرد و از خطاها به شکل جدی گسست کند. ازجمله زنانی که در دهه شصت با آرمان‌های انقلابی خلق جهانی نوین همراه شدند اما جای‌گاه رفع ستم جنسیتی را برای خلق این جهان بنیادا متفاوت را ندیدند. این جلسه برای ما دریچه‌ای بود برای تعمیق مباحث و ادامه‌ی آن در سطحی دیگر. با سپاس از حضور تک‌تک کسانی که با ما همراه شدند.
مباحث این جلسه را می‌توانید در این آدرس‌ها گوش کنید:
1. http://youtu.be/Qj6YXD5ZQ8k
2. http://youtu.be/ZRCHk1PZa6o
3. http://youtu.be/Y4UbZrZuRlU