گزارشی اولیه از تظاهرات کارزار زنان

شنبه 4 مارس 2006

سپیده همراز

از چند روز پیش فعالیت ها شدت گرفت. همه خود را برای شروع راه پیمائی آماده می کردند. یکی دنبال بلندگو بود، یکی دنبال ترجمه آلمانی شعارها. یک عده پلاکاردها و پرچم ها را آماده می کردند، و یک عده از امکانات فتوکپی ارزانی که حمایت کننده های هلندی کارزار در اختیارمان گذاشته بودند برای تکثیر اطلاعیه ها استفاده می کردند. خلاصه جنب و جوش تدارک این راهپیمائی در شهرهای مختلف اروپا و آمریکای شمالی در جریان بود. از جمعه اغلب بچه ها به فرانکفورت می رسیدند هر چند با تاخیر و تغییر در برنامه و... چون برف سنگینی که جمعه بارید (و البته در 25 سال گذشته سابقه نداشت در ماه مارس در این شهر چنین برفی ببارد) راه ها را بسته بود و هواپیماها هم اغلب یا تاخیر داشتند یا پرواز آن روز عملا لغو شد.

صبح شنبه فعالین با پلاکاردها و پرچم ها به طرف میدان اصلی شهر به راه افتادیم. کم کم همه از راه می رسیدند و تعداد جمعیت در میدان زیاد می شود. و همانطور که انتظار داشتیم اغلب زن هستند. از پشت صدای ریتمی شاد و رزمی به گوشمان خورد. عده ای با ریتم آفریقائی بر طبل می کوبیدند. نگاه که کردم دیدم یک گروه چهار نفره آفریقائی متشکل از زنانی که بعدا فهمیدم از کامرون و مقیم آلمان هستند، بر پیت های پلاستیکی که  بر گردنشان آویخته اند می کوبند. صحنه غیر منتظره ای بود، اصلا فکر نمی کردم بشود با پیت های پلاستیکی اینطور فضا را با هیجان پر کرد. همراهی زنان از آفریقا هم مسئله دیگری بود که باعث شادی می شد. دیروز رادها دسوزا، وکیل و فعال زنان از هند برای همراهی با تظاهرات رسیده بود و بعد از او ماری لو گرینبرک از فعالین زن و کمونیست آمریکا. هر دو آمده اند که با همراهی شان با ما در این چند روز، حمایتشان را از مبارزه زنان در ایران  اعلام کنند. امروز هم همراهی زنان طبال کامرونی را می بینم و در طول تظاهرات، با زنان آلمانی که به اشکال مختلف بر علیه سیاست های دولت آلمان و برای رهائی زنان مبارزه می کنند آشنا می شوم. زنان چپ آلمان، کوراژ، نان و گل سرخ و... همراهمان هستند و می خواهند در برنامه ای که به مناسبت هشت مارس در فرانکفورت دارند با ما در هلند تماس داشته باشند و گزارش بدهند. حرکت ما در عین اینکه زنان ایرانی بسیاری را از نقاط مختلف اروپا و آمریکا، و البته از پیشینه ها و نگرش های مختلف سیاسی، به اینجا آورده است، خیلی هم انترناسیونالیستی است.

بعد از مدتی صدای شعارها از بلندگو به گوش می رسد و نوید آغاز رسمی تظاهرات را می دهد. چند پیام خوانده می شود و وجیهه پیامی در جهت همبستگی مبارزات زنان افغانستان با زنان ایران می دهد. کم کم با زیاد شدن جمعیت بنرها باز می شود، مبارزات زنان و رهایی زنان به زبان های آلمانی، فارسی و کردی و به رنگ های مختلف تجلیل می شود. پوستر کارزار که به روی پرچم عظیمی چاپ شده جلوه زیادی به صف داده است. شوهر یکی از بچه ها به هیبت آخوند در آمده، تا در تاتری که گروه هنری تهیه دیده نقشش را به عهده بگیرد. گیسو شاکری که بخش هنری برنامه را به عهده دارد، مشغول سازمان دادن کارهای هنری است و واقعا به همراه بقیه دوستان هنرمند، سنگ تمام گذاشته. مجسمه زنی که در چادر پیچیده شده و بر چوبه دار آویخته شده جلوی صف قرار دارد و توجه زیادی را به خود جلب می کند. جمعیتی در حدود  400 نفر که اکثرا از زنان ایرانی تشکیل شده پیام مبارزه زنان ایران بر علیه قوانین قرون وسطائی و حاکمیت جمهوری اسلامی در خیابان های فرانکفورت فریاد می کنند. عابرین که تعدادشان هم کم نیست با علاقه نظاره می کنند، سوال می کنند، اعلامیه ها را می گیرند و به بحث می پردازند. بسیاری می گویند برایتان آرزوی موفقیت می کنیم، خبر مبارزاتتان را به دوستانمان می دهیم، برخی کمک مالی می کنند، برخی کارت پستالی که از پوستر کارزار چاپ شده به یادگار می خرند.

یکی از زنان جوان کرد از پشت بلندگو به آلمانی و کردی شعار می دهد و جمعیت را به همراهی فرا می خواند. سرود کارزار که توسط شاعر انقلابی مینا اسدی سروده شده و با صدای زیبای گیسو خوانده شده، مرتبا در طول راهپیمائی پخش می شود. هر از گاهی پیامی از پشت بلندگو در همبستگی با تظاهرات به گوش می رسد که ناگهان می شنویم عده ای از نیروهای مترقی و انقلابی آمریکائی به ابتکار حزب کمونیست انقلابی آمریکا تصمیم گرفته اند در هشت مارس به حمایت از راهپیمائی ما در یازده شهر آمریکا دست به تظاهرات بزنند. همه خوشحالند، با وجود هوای سرد و زمین خیس، تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات بسیار بیشتر از آن است که برخی انتظارش را داشتند. و حمایت ها نیز بی نظیر است. رادیوهای ایرانی و کردی مرتب برای مصاحبه  و گرفتن گزارش تلفن می زنند. چند خبرنگار خارجی در حال عکس گرفتن هستند.

تاترهای کوتاهی که در محکومیت سنگسار و اعدام و حجاب اجباری و تجلیل مبارزات زنان در طول تظاهرات اجرا می شود توجه بسیاری را به خود جلب می کند و درجه حرارت را بالا می برد. زنان در دایره ای که از تظاهر کننده ها و تماشاگران جمع شده با فریاد شوق چادرهای سیاه و چادری های آبی را پرت می کنند، زیر پا له می کنند و فریاد، سوت، هورا....

نقطه پایانی تظاهرات در میدانی پر برف در مرکز فرانکفورت. صحنه پرچم عظیم رنگارنگ بر زمین پر برف و پرچم هایی که دورادور میدان را فراگرفته زیباست. دور هم جمع می شویم، و بعد از اجرای یک تاتر کوتاه به پیام های برخی از شرکت کنندگان گوش می دهیم. در این میان پیام ماری لو از آمریکا که بنیادگرائی بوش و سیاست های آمریکا را محکوم می کند با استقبال بسیار روبرو می شود.

بعد از راهپیمائی به مرکز فرهنگی که دوستان ترکیه در اختیارمان گذاشته اند می رویم که استراحت کنیم و ناهار بخوریم. بعد از آن هم از هنرنمائی هنرمندان بهره مند خواهیم شد. مرکز فرهنگی که یک ساختمان عظیم دو طبقه است قرق می کنیم. برخی به شوفاژها چسبیده اند تا لباس های خیس شان را خشک کنند. برخی پشت میزهای ناهارخوری مشغول صحبت اند، برخی در سالن برنامه نشسته اند و رقص کردی را شروع کرده اند. با هم آشنا می شویم، از وضعیت مبارزه در کشورهای دیگر جویا می شویم. تا شب با وجود خستگی دور هم هستیم، با رقص و آواز کردی که گروهی از جوانان کرد فرانکفورت برایمان اجرا می کنند و خواندن سرود ها و آوازهایی که گیسو جمع را در خواندنشان هدایت می کند. خوشحالیم که شروع خوبی داشته ایم، برخی به خانه های دوستان در فرانکفورت و برخی به هتل می رویم. همه خسته و خوشحالند و در انتظار روزهای بعد و حرکتمان در جهت لاهه، هلند. برای رساندن صدای مبارزات زنان ایران به جهانیان. در حرکتی در جهت رهایی زنان.