یکشنبه ۲۴ مهر ماه دانشگاه شریعتی دانشجویان یک صدا فریاد می زنند: «زن آزاده منم علف هرز تویی» انقلاب سر ایستادن ندارد! زنان ایرانی مذاب آتشفشانی هستند که جاری شده و به اعماق زمین بر نمی گردد.

بهنام لایق پور۳۰ شهریور با اصابت گلوله ساچمه‌ای از نزدیک به گلو و سینه‌اش کشته شد. هر گلوله فقط یک پرنده را می‌کشد، اما هزاران پرنده را به پرواز درمی‌آورد.

به نام دختران سر زمین آفتاب به نام رهروان حق، به نام انقلاب

۴۳ سال ایستادگی، مبارزه و دلاوری زنان و مردان بیدار دل و ستم دیده در مقابل آن است. چند نسل دراین کشور بهترین فرزندان خود را در راه مبارزه برای رهایی از ستم و استثمار، از دست داده اند. وقت آن رسیده که با همبستگی آگاهانه به عمر ننگین این نظام ضد بشری پایان دهیم. دیگر وقت پیروزی ستم دیدگان است. باهم پیروزیم.

تداوم مبارزات دختران دانش آموز که ساعت به ساعت گسترده تر می شود، پسران دانش آموز را هم به صفوف مبارزه کشانده است. در یکی از مدارس پسرانه در حمایت از مطالبات زنان، به شکل سمبولیک روسری آتش زدند.

هنر مردمی، هنری است ماندگار!
توماج با این اثر خود به همۀ ستم دیدگانی که هنوز در خانه نشسته اند، فراخوان پیوستن به انقلاب می دهد!

اینها همان دهه هشتادی ها و دهه نودی ها هستند، که نظام برایشان سرود «سلام فرمانده» را دیکته کرده بود. ولی اینها هوشیارانه سرود قلبی خود یعنی: «سرنگونی نظام» را می خوانند و با رها کردن موهای خود، پرچم ایدئولوژیک جمهوری اسلامی را که از طفولیت بر سر و تن آنان تحمیل کرده بودند به آتش می کشند.