روز یکشنبه ۱۸ ماه مه، جمعیت عظیم صد هزار نفره که اغلب لباس قرمز به تن داشتند، در یک مسیر ۵ کیلومتری در لاهه تظاهرات کرده و خواهان کشیدن خط قرمز مقابل جنایات اسرائیل در غزه شدند.
بیداری و انزجار عمومی نسبت به این نسل کشی هم هر روز گسترده تر شده و از روز پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت، ده ها تظاهرات عظیم در شهرهای مهم کشورهای اروپایی؛ از جمله برلین، هامبورگ و اشتوتگارت در آلمان، لندن در انگلستان، کپنهاگ، هلند استکهلم، بروکسل، پاریس، مادرید استراسبورگ و...؛ برگزار شد و شرکت کنندگانِ خشمگین در تظاهرات، تداوم جنایات اسرائیل در نسل کشی مردم فلسطین و حمایت حکومت های امپریالیستی از این جنایات را به شدت محکوم ساختند.
صحنه های زیبا و غرور آفرین، از تسخیر خیابان ها و به آتش کشیدن حجاب اجباری، به دست زنان و مردان جسور و شجاع که با دستان خالی ولی عزم و اراده ای آهنین، مقابل مزدوران تا دندان مسلح جمهوری اسلامی، ایستادند!
رشد آگاهی اجتماعی، قدرتمندترین سلاح است در مقابل ترفندهای حکومت های مرتجع که تلاش می کنند با ایجاد شکاف های ملی و قومی و مذهبی میان توده ها، آنان را به سربازان مطیعی در جنگ های ارتجاعی بدل کرده و حاکمیت ستم و استثمار را در هر دو سو، علیه همین توده ها مستحکم تر سازند.
حکم اعدام زندانیان سیاسی، ابزاری است در دست حکومت برای سرکوب جامعه. اعدام قتل عمد حکومتی است که راه بازگشتی ندارد و همزمان کل خانوادۀ فرد را وحشیانه مجازات می کند.
مبارزه برای سرنگونی و در هم کوبیدن کلیت نظام ستم و استثمار جمهوری اسلامی ادامه دارد.
مجبور هستم برم کولبری، چون پولی برای امرار معاش ندارم. تنها زندگی می‌کنم. نه همسر دارم، نه پسری دارم. کسی را ندارم که برایم کار کند. مجبور هستم خودم برای خودم کار کنم و زندگی‌ام را تأمین کنم.
هر چه حکومت بر حجم فشارها، سرکوب ها و تهدیدات خود در جامعه می افزاید، زنان جسور و مبارز با عبور از ممنوعه های حکومتی، گسترده تر از پیش، با رقص و آواز و شادی در اماکن عمومی با پوشش اختیاری، حضور یافته و قوانین و تهدیدات حکومت را به سخره می گیرند.