ما مصمم هستیم مبارزاتمان را در جهت ساختن جهانی ادامه دهیم که در آن هیچ زنی مورد ستم واقع نشود. جهانی که در آن نه به زور، سر زنی حجاب کند و نه به خاطر فقر و گرسنگی زنی را مجبور به تن فروشی و پورن می کند. جهان عاری از خشونت مردسالاری سرمایه داری، جهانی که هیچ انسانی در آن گرسنه نیست. جهانی که انسان ها به اندازه کار و نیازشان از آن بهره می برند. جهانی که دیگر خبری از یک قشر نازک انگل که دسترنج میلیون ها انسان را تصاحب می کند، نیست. جهانی که ستم و اسثتمار از آن رخت بربسته است.
من امشب اینجا هستم که بکوشم تا جایی که می‌توانم با شما، ازچالش‌هایی که در مقام یک زن در تلاش برای ساختن یک زندگی انسانی شرافتمندانه، ارزشمند و پرثمر با آن مواجه هستید، سخن بگویم. به همین دلیل تصمیم گرفتم امشب درباره‌ی تجاوز، کثیف‌ترین کلمه‌ی چهار حرفی در زبان انگلیسی، صحبت کنم؛ هر چند که هیچ کدام از نویسندگان مرد معاصر آمریکایی چنین نظری ندارند. زمانی که بفهمید تجاوز چیست، متوجه نیروهای سیستماتیکی که شما را به عنوان یک زن تحت ستم قرار می‌دهد می‌شوید. زمانی که بفهمید تجاوز چیست، خواهید توانست پروسه‌ی تغییر ارزش‌ها و نهادهای این جامعه‌ی مردسالار را کلید بزنید تا دیگر مورد ظلم و ستم واقع نشوید. زمانی که بفهمید تجاوز چیست، قادر خواهید بود در مقابل تمامی تلاش‌هایی که برای فریفتن و گمراه کردن‌تان صورت می‌گیرند؛ تاجرائمی را که علیه شما به‌عنوان یک زن مرتکب می‌شوند پیش پاافتاده، مضحک و بی‌ربط جلوه دهند، مقاومت کنید. زمانی که بفهمید تجاوز چیست، این ابتکار عمل را پیدا خواهید کرد که زندگی‌تان را به عنوان یک زن جدی بگیرید و مقاومتی زنانه، علیه افراد و نهادهایی که شما را از معنی تهی‌کرده و بر شما خشونت می‌ورزند، سازمان‌دهی کنید.
کارزار زنان در طول دو سال فعالیت سیاسی و عملی خود توانست به شکل آگاهانه‌ای تدارک ببیند تا بتواند زنانی که در خیزش ۵۷ حضور فعال داشتند را در کنار زنان جوانی که در این سال‌ها در برابر حجاب اجباری مبارزه و مقاومت کرده‌اند را با خود همراه کند تا به‌راستی صدای مبارزه و مقاومت ۴۰ ساله‌ی زنان علیه رژیم جمهوری اسلامی را تقویت نماید. این همراهی هم در پیام‌های ارسالی به کارزار زنان منعکس شد؛ و هم در نقش‌آفرینی بسیاری از این زنان در گسترش نظرات و فراخوان راهپیمایی سه‌روزه‌ی کارزار زنان به مناسبت چهلمین سالگرد خیزش زنان علیه حجاب اجباری.
دستاوردهای به‌جا ماندنی کارزار زنان و راهپیمایی سه روزه‌اش را باید هر چه بیشتر با جلب و حمایت گسترده‌تر زنان، نیروها و فعالین و تشکلات مختلف ایرانی و غیر ایرانی در مبارزات گوناگون گسترش داد و عمق بخشید تا بتواند زمینه‌های شکل‌گیری و پیشروی جنبش مستقل و انقلابی زنان را بیش‌ازپیش مهیا نماید. این‌گونه می‌توان همراه و همگام با جنبش کارگران، دانشجویان، معلمان، ملیت‌های تحت ستم و سایر جنبش‌های مبارزاتی در خدمت به سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی و همه‌ی امپریالیست‌هایی که این رژیم را از بدو قدرت‌گیری تاکنون در خدمت به منافع خود حمایت کرده‌اند، خدمت نمود تا جامعه و آینده‌ای ساخته شود که روابط مردسالارانه و سلطه‌ی مردان بر زنان در آن برای همیشه رخت بربسته است. جامعه‌ای که از ستم و استثمار انسان‌ها خبری نیست. جامعه‌ای که همه‌ی زنان و مردان در آن برای رهایی کلیه‌ی انسان‌ها تلاش می‌کنند.
از ۴۰ پیش زمانی که زنان در مقابل استبداد دینی و فرهنگ ارتجاعی شما طغیان کردند تا همین امروز آن چنان مبارزات خود را در همه ی جنبش های مبارزاتی پیش می برند تا هر مبارزی را به این نتیجه برسانند که دیگر نباید فرهنگ پدر/مردسالار حاکم بر جامعه را که شما مرتجعین در طول ۴۰ سال در ذهنیت مردم نهادینه کرده‌اید، برتابند.
ما اینجا هستیم تا به شما بگویم ما نه به رژیم فاشیستی آمریکا نیاز داریم و نه به دولت‌های امپریالیستی مردسالار اروپایی. ما از شما زنان و مردان آزادی‌خواه می‌خواهیم که در کنار زنان ایران برای مبارزه علیه حجاب اجباری و سایر عرصه‌های خشونت بر زنان بایستید.
خیزش زنان در سال ۵۷ علیه حجاب اجباری، برگ زرینی از تاریخ مبارزات صد ساله ی زنان ایران و نمودی از جهش واقعی جنبش زنان ایران علیه ستم جنسیتی است. چون زنان یعنی نیمی از جامعه، اولین هدف سرکوب بنیادگرایان تازه به قدرت رسیده بودند که باید برای تثبیت حاکمیت اسلامی مجدداً به پستوها رانده می‌شدند؛ اما زنان نیز اولین گروه اجتماعی بودند که ماهیت واپس‌گرای رژیم تازه به قدرت رسیده را دریافتند و علیه این تهاجم دست به مبارزه زدند و با شعار «ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم»، مانیفستی فشرده و کوبنده به نیابت از طرف تمام جامعه علیه بنیادگرایان اسلامی صادر کردند.
ما مبارزه‌ی «کارزار مبارزه با خشونت دولتی، اجتماعی و خانگی در ایران» را مبارزه خود می‌دانیم و اعتقاد داریم که حتا اگر یک زن در جهان آزاد نباشد هیچ‌کس آزاد نیست.
دولت‌ها و نیروهای بنیادگرای اسلامی در خاورمیانه و رژیم فاشیست و نژادپرست در آمریکا و نیروهای دست راستی و بنیادگرایان مسیحی در غرب دو روی یک سکه هستند. مسلمان‌ستیزی ترامپ و همه‌ی نژادپرستان همان‌قدر فاشیستی است که یهودی‌ستیزی در دوران هیتلر بود.
مقاومت در مقابل مبارزات زنان چیز تازه‌ای نیست و زنانی که صدای شان را علیه ستم بلند می‌کنند همیشه به اشکال مختلف مورد حمله و یا تمسخر قرار می‌گیرند. این حملات عموماً مستقیم و عریان است و بی‌تعارف، زن ستیزانه.