زنان برای حفظ سنگرهایی که با مبارزات ۴۶ سالۀ خود و بیش از همه پس از قیام ژینا فتح کرده اند، می رزمند. تردد زنان بدون پوشش اجباری و رقص و آواز آنان در اماکن عمومی، عرصه ای از مبارزه و عبور جسورانه ای از ممنوعه هایی است که جمهوری اسلامی برای زنان تعیین کرده است! با وجود تمامی بگیر و ببندها و جو پلیسی، زنان با زیر پا گذاشتن این ممنوعه ها و پذیرش خطر، اعلام می کنند که نه تنها به عقب باز نخواهند گشت، بلکه مبارزه برای فتح سنگر های بعدی و نابودی کلیت سیستم ستم و استثمار جمهوری اسلامی ادامه دارد.
با آنکه پوستم سپید است؛ به معنایی من زنی زنگی و سیاهم زیرا من زنی عربم در زیر صحراهای جاهلیت زنده به گور بودم و در عصر راه رفتن بر سطح کره ی ماه من همچنان زنده به گورم در زیر ریگزارهای حقارت موروثی و محکومیتی که پیش از من صادر شده است... و کودکان قبیله را به دنیا می آوریم کودکانی که به زودی تحقیر ما را به آنان خواهند آموخت
برای زنده نگاه داشتن نام و یاد جانباختگان، اعدام شدگان، بازداشت شدگان و تمامی آنانی که در راه مبارزه با رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی، بها پرداخته اند؛ مبارزه را ادامه خواهیم داد و با سرنگون ساختن این رژیم زنستیز و فاشیست، برای ساختن جهانی عاری از ستم و استثمار، گام بر می داریم.
بله در چنین شرایطی که جان و مال مردم هر روز «به دلیل کمبود بودجه» در خطر نابودی است، حکومت نه تنها بودجه های عظیم نظامی برای تحکیم خود و سرکوب مردم، صرف می کند؛ بلکه با دست و دلبازی تمام برای تکثیر ایدئولوژی ارتجاعی و فاشیستی خود و تحمیق توده ها، بودجه های کلان را به صدا و سیما اختصاص می دهد! ادامه حیات جمهوری اسلامی، یعنی هر روز بیشتر به قهقرا رفتن آزادی و معیشت آحاد جامعه!
با تمام تهدید ها، اخراج و وجود حراست و سایر ارگان های سرکوب، دانشجویان در برابر قتل امیر محمد خاموش نماندند و به درستی دانشگاه را بار دیگر به صحنه مبارزه تبدیل کردند.
تنها راه جلوگیری از اعدام زندانیان پیشبرد مبارزه توده ای و گسترده است. این مبارزه خود بخشی از تدارک لازم در جهت سرنگونی رژیم دارو شکنجه، رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی است.
برای نقطه پایان بخشیدن به قتل زنان، علاوه بر افشای این خشونت و جنایت های وحشیانه؛ یک بار دیگر باید لزوم پیشبرد مبارزات گسترده‌تر، هدفمندتر و تهاجمی‌تر در جهت سرنگونی انقلابی رژیم زنستیز جمهوری اسلامی را پیش گذاشت. هیچ راهی به غیر از زیر و رو کردن کلیه مناسبات اقتصادی و روابط اجتماعی پوسیده رژیم سرمایه داری جمهوری که ستم بر زن را تولید و باز تولید می کند وجود ندارد.
در طی بیش از هفت دهه، تمام خاک فلسطین را صهیونیست ها با کمک بی دریغ امپریالیست های آمریکایی و اروپایی دزدیده اند، حال حتی نوار کوچک غزه را نیز می خواهند از آنان به زور و با ارتکاب جنایت های دیگری بگیرند.
رژیم زنستیز جمهوری اسلامی بجای اختصاص بودجه برای ارتقای سطح دانش علمی مدارس به جای اختصاص بودجه برای امنیت و رفاه دانش آموزان، آن را صرف هزینه نیروی سرکوبگر و تبلیغات ایدئولوژیک اش برای سرکوب دانش آموزان می کند تا بتواند جلوی فوران خشم و نفرت دانش آموزان که بازتاب آن در خیزش زن زندگی آزادی دیده شد را بگیرد.
جمهوری اسلامی با احکام بی رویه اعدام، تلاش به ارعاب و خاموش ساختن جامعه دارد؛ اما در این میان احکام اعدام برای زنان زندانی سیاسی، پیام دیگری را هم در خود دارد. جمهوری اسلامی، در ادامۀ سیاست های زنستیزانه و سرکوبگرانۀ خود، با رد اعاده دادرسی پخشان، که حتی همین قوانین ظالمانۀ حاکم هم ، آن را توجیح نمی کند؛ بار دیگر میزان خشم و استیصال خود را نسبت به زنانی که به خود جرأت ایستادن مقابل نظام را می دهند، بر ملا می سازد!