جمعه ۲۶ بهمن جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران در اعتراض به قتل امیرمحمد خالقی جوان ۱۹ ساله‌‌ی دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت؛ که در مقابل دانشگاه تهران توسط «افراد ناشناس»ًبا سلاح سرد مورد ضرب و جرح قرار گرفت و پس از انتقال به بیمارستان به دلیل شدت جراحات درگذشت؛ دست به تجمع زدند که به درگیری حراست و لباس شخصی ها با دانشجویان انجامید.
گفتیم و خواهیم گفت که به عقب برگشتنی نیستیم! گفتیم و خواهیم گفت که به کمتر از سرنگونی انقلابی رژیم زنستیز جمهوری اسلامی و برقراری دولت نوین و انقلابی تن نخواهیم داد!
هنر در میان ستمدیگان و زحمتکشان، هنری است که بتواند در زیر و رو کردنِ جامعه در جهت منافع توده ها، سهم بگیرد. هنر بیدار و هنرمند معترض، می توانند به اهرمی قوی و موثر در هوشیار ساختن جامعه، همبستگی و رسالت خود را با اتکا با آگاهی انقلابی و سازمان یابی برای سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی بدل شوند!
اتحاد همه ستمدیدگان در سراسر جهان در مقابل فاشیست های حاکم بر امریکا و اشغالگران اسرائیلی تنها راهی است که به وسیله آن، می توان و باید از پاک سازی ملی جلوگیری کرد.
شعارنویسی، رقص، آواز خوانی، پوشش اختیاری و … به شکل هر روزه، نشان می دهد که جوانان و نوجوانان زن و مرد تا چه حد از نظام حاکم خشمگین و متنفر هستند. فقر فساد گرونی؛ میریم تا سرنگونی مرگ بر خامنه ای تنها ره رهائی؛ سلاح و سرنگونی
تنها راه جلوگیری از اعدام زندانیان پیشبرد مبارزه توده ای و گسترده است. این مبارزه خود بخشی از تدارک لازم در جهت سرنگونی رژیم دارو شکنجه، رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی است.
برای نقطه پایان بخشیدن به قتل زنان، علاوه بر افشای این خشونت و جنایت های وحشیانه؛ یک بار دیگر باید لزوم پیشبرد مبارزات گسترده‌تر، هدفمندتر و تهاجمی‌تر در جهت سرنگونی انقلابی رژیم زنستیز جمهوری اسلامی را پیش گذاشت. هیچ راهی به غیر از زیر و رو کردن کلیه مناسبات اقتصادی و روابط اجتماعی پوسیده رژیم سرمایه داری جمهوری که ستم بر زن را تولید و باز تولید می کند وجود ندارد.
با تشدید وضعیت اسفبار اقتصادی، گسترش فقر، بالا رفتن هزینه های زندگی بسیاری از خانواده‌ها مجبور می شوند کودکان خود را برای تامین نیازهای زندگی به کار کردن بفرستند. این باعث می شود این کودکان از درس و تحصیل باز بمانند، در معرض آسیب‌های متعدد جسمی، جنسی و روانی قرار گیرند. تا زمانی که جمهوری اسلامی بر مسند قدرت است کودکان کار نه تنها کاهش نخواهد یافت بلکه به خاطر اقتصاد ورشکسته و افزایش فقر و فلاکت در میان اکثریت مردم، گسترش خواهد یافت.