همان گونه که رژیم نژاد پرست و مهاجر ستیز و سلطنت طلب های فاشیست و دیگر پرو امپریالیست ها با هم در افغان ستیزی متحدند، ضروری است که کارگران و زحمتکشان و همه نیروها و تشکلات از جمله تشکلات مبارز و انقلابی زنان که نه مرز، نه جنسیت و نه ملیت را به رسمیت می شناسند، دست در دست هم علاوه بر افشا و مبارزه بی وقفه با کمپین تفرقه افکنانه افغان ستیزی برای رهایی از نژاد پرستی و فاشیسم، از مهاجر ستیزی، از زنستیزی، از کارگر ستیزی و به یک کلام برای رهایی از چنگال هر شکل از ستم و استثمار علیه رژیم جمهوری اسلامی و تمامی دارو دسته های ارتجاعی متحدا مبارزه کنند.
مردسالاران مزدور چه زن و چه مرد در برابر زنان با حجاب اختیاری در کوچه و خیابان و کوه و بیابان به راستی عاصی شده اند. با وحشی گری باز داشت می کنند، فعالین زن هم چون سپیده رشنو را به ۳ سال و ۷ ماه زندان به خاطر مبارزه علیه حجاب اجباری و همراهی با خیزش ژینا که زنان نقش پیشتاز در آن داشتند، محکوم می کنند… اما نمی توانند از ادامه مبارزه زنان علیه حجاب اجباری فشرده ستم بر زن که بازتاب آن در حضور گسترده انان در اماکن عمومی با حجاب اختیاری است، جلوگیری کنند.
اعدام ننگ بشریت است ننگ بر حاكمیتی كە برای بقا بە دنبال گردن برای طناب دارش می گردد.
یک بار دیگر و در این پیام کوتاه سپیده رشنو استواری و پایداریش را در برابر ارتجاع اسلامی و در دفاع از مبارزه و مبارزین در بند و جان هایی که در خطر اعدام هستند، نشان می دهد.
سپیده، زن مبارز ، هنرمند، نویسنده و شاعری که قبلا هم برای اعتراض به حجاب اجباری، زندان و شکنجه برای اعتراف اجباری را تجربه کرده و حالا بار دیگر برای اجرای حکم ۳ سال و ۷ ماه حبس، احضار شده است!
وحشت نظام از تداوم مبارزات که می تواند به همبستگی ستمدیدگان و گسترش تشکلات آگاهانه و انقلابی منجر شود، آنان را بر آن داشته که دیوانه وار به جان معترضین افتاده و با احکام بی رویه و بی ضابطه اعدام، به خیال خود جامعه را خاموش سازند؛ غافل از آنکه مواد مذابی که از این آتشفشان جاری شده را با هیچ حربه ای نمی توان به مبدا بازگرداند!
پلیس، بازوی انتظامی و مسلح حکومت است برای تحمیل نظمی که چارچوب حاکمیت را حفظ کند و در رابطه با نسل کشی در فلسطین برای کشورهای امپریالیستی چون فرانسه، این چارچوب در حمایت مطلق و همه جانبه از نسل کشان اسرائیلی است که معنا پیدا می کند! و ما که در صف مقابل قرار داریم باید بدانیم: سکوت هر یک از ما در برابر نسل کشی در فلسطین، یعنی سهیم شدن در یکی از فجیع ترین جنایات تاریخ و همبستگی با اسرائیل و حامیان امپریالیستش در جنایات!
اگر چه این دست گزارش ها غالباْ با اتکا بر آمارهای رسمی منتشره تنظیم می شوند و وضعیت زنان در بسیاری از مناطق محروم را شامل نشده و عمق فاجعه را نشان نمی دهند، اما به درجاتی در یک نمای کلی و مقایسه ای، ما را با وخامت وضعیت زندگی زنان در ایران و خاورمیانه آشنا می سازد؛ وضعیتی که باید به همت زنان و سایر اقشار تحت ستم در همین مناطق، دگرگون شود.