حسی عجیب و غریب درگیرم کرده بود بدون آن که بدانم درگیر شدم. بدون آن که بدانم چرا؟ بدون آن که بدانم چیست.
طالبان یکی از مرتجعترین گروههای بنیادگرای اسلامی است که به شکل وحشیانه به زنان از سالهای ۱۹۹۶ تا امروز ستم کرده است.
اما مورگان اصلا این واقعیت را که هر خصوصیتی، حتی بر حسب انتخاب طبیعی، میتواند توضیحات متعددی داشته باشد، حتی در نظر هم نمیگیرد. برای مثال وی همه آن خصوصیات ما که به اصطلاح «آب زیستانی» هستند را به طور قطع «خصائل آب زیستانی» میپندارد.
تهيدستان در خيزش دی ۹۶ و آبان ۹۸ با طرح شعار «اصلاح طلب، اصول گرا، ديگه تمومه ماجرا»، «جمهوری اسلامی نميخواهيم، نميخواهيم» خط بطلان را بر کل نظام حاکم کشيدند و راه را برای سرنگونی انقلابی هموار کردند.
اردوغان از همان ابتدای قدرتگيری با جمله معروفش «هر سقط جنين يک کشتار است»، حمله به زنان و دستاوردهای جنبش زنان را آغاز کرد و از آن زمان تا کنون تلاش کرده فرهنگ و سنتهای مذهبی و پدر سالارانه را در جامعه اشاعه دهد.
دلیل تشدید ستم بر زن را در قانون اساسی دولت اسلامی افغانستان بروشنی، دیده میتوانیم. قانون این دولت قتل ناموسی را مجاز میداند تا به این وسیله نقش اجتماعی زنان را تضعیف نموده و آنها را بیارزش و خوار نماید.
یکی از پر جنجالترین کتابهای نوال کتابی است که در سال ۱۹۷۲ به نام «زن و سکس» نوشت. در این کتاب با صراحت و با جرئت از سکس، جسم زن، اعضای تناسلی زن، بکارت زن و… سخن گفت و این گونه جامعه پدر سالار را به نقد کشید.
جهان امروز به حدی به تمرکز ثروت و سرمایه رسیده که دارائی فقط ۴ نفر از ثروتمندترین افراد در سطح جهان، برابر با ۵۰ درصد نداری اهالی کره خاکی است. در چنین جهانی، حتی انسان هم خرید و فروش میشود. سرمایهگذاری در کارخانه تولید انسان (خریدن رحم) و تصاحب کالای تولیده شده توسط این کارخانه (نوزاد)، چهره کثیف و ضد زن سرمایه داری جهانی را هر چه بیشتر عریان مینماید.تولید این «کالا» از طریق «رحم اجاره ای» ابعاد بین المللی به خود گرفته است. این عمل جدا از پرخطر بودن آن، انسانیزدایی از زن (از طریق تبدیل مستقیم آن به ماشین تولید مثل) را به مرحلهای کیفیتا تشدید یافته رسانده است.
فکر میکردم برای جشن به خانه همسایه میرویم ولی وقتی وارد خانه همسایه شدیم از مهمانها و جشن خبری نبود گیج شدم و وقتی مادرم با تحکم گفت که زیر شلوارم را در بیاورم شروع به ناله کردم و از ترس تمام بدنم میلرزید.
در یکی دو دههی اخیر یکی از بازوهای تبلیغی نظام سرکوب برای داغ کردن تنور انتخابات، توسلی متفاوت و ویژه بر رسانههای بصری و خصوصا بالا بردن صدای حاکمیت در بوق سلبریتیهای سینمایی است.