از تمامی زنان و مردان جهان می خواهیم به ما بپیوندند و با ما یک صدا شوند تا هیچ زنی در افغانستان و کل جهان مورد ظلم و بی عدالتی های حکومت های زور گو و بی رحم قرار نگیرد.

اگر بیست سال پیش امپریالیست های آمریکائی و متحدین اش وعده رهایی زنان و نابودی طالبان را با اشغال خونین و کشتن هزاران هزار نفر و آواره کردن خیل عظیمی از مردم پیش بردند، امروز با فرش قرمز به استقبال طالبان و قدرت گیری اش رفتند.

سیستم نوینی که رفع نیازهای توده های مردم از آب و نان گرفته تا مسکن و بهداشت، از تحصیل و فراگیری علم تا درگیر شدن در مبارزه جهت رهایی کل بشریت را دستور کار خود قرار داده است.

ما بارها و بار ها اعلام کرده ایم که امپریالیست ها و دولت دست نشانده ی زن سیتز آنان در افغانستان نه می توانند و نه می خواهند در موقعیت زنان تغییری ایجاد کنند. آن چه زنان خصوصا زنان آگاه و مبارز افغانستان در دستور کارشان قرار داده اند، حرکت در جهت سرنگونی رژیم زن ستیز اسلامی و حامیان امپریالیست ش می باشد و جایگزینی رژیمی که جامعه را به سوی رفع ستم جنسیتی و هر شکلی از ستم و استثمار رهنمون سازد و بر این پایه تصفیه حساب نهایی را با همه دارودسته های بنیادگرای اسلامی ضد زن نماید.

در شرایطی روز جهانی کارگر فرا می رسد که بحران سرمایه داری جهانی خصوصا در دوره پاندمی کرونا، تشدید یافته و حاصل آن چیزی جزء بیکاری ده میلیون کارگر خصوصا کارگران زن نیست.

طرح «جوانی جمعیت»، طرحی است در خدمت تشدید و تعمیق خشونت بر زنان. این طرح می خواهد از شدت ضرباتی که در سال های اخیر از مقابله ی جوانان با تشکیل خانواده صورت گرفته است، بکاهد. طبق آمار های رژیم تعداد وسیعی از زنان جوان، دیگر حاضر به تن دادن به ازدواج نیستند و این برای رژیمی که یکی از ارکان اصلی ستمگری ش را فرودستی زنان تشکیل می دهد، به معنای به زیر سوال رفتن بسیاری از ارزش ها و معیارهای اسلامی و فرهنگ پدر سالارانه دینی است.

سیستان و بلوچستان تبلور متمرکز چهره خونین و کثیف رژیم جمهوری اسلامی است. مردم زحمتکش این منطقه توسط رژیم حاکم محکوم به مرگ تدریجی شده اند.

حضور پرقدرت زنان در تمامی جبهه‌های پيکار عليه ستم‌گران در پهنه جهان چنان گسترده و چشم‌گير است که توجه جهانيان را به خود جلب کرده است. مبارزات زنان هر سال نسبت به سال قبل وسيع‌تر و تعرضی‌تر می‌شود.

سرمایه‌داری بر مبنای تولید کالایی، هر چیزی را به کالا تبدیل می‌کند. سرمایه‌داری کالا روی کالا می‌چیند و برای فروش کالا‌های انبوه‌اش علاوه بر بازاریابی، دست به بازارسازی می‌زند.

هیچ فیلمی نمی تواند اوج درماندگی این مردم ستمدیده که همه هستی خود را در اثر یک سیل از دست داده اند به تصویر کشد.