طی سال ها، مبارزه روزمره و جسورانه زنان با جمهوری اسلامی، حضور گسترده و الهام بخش آنان در همه جنبش های مردمی و ضد رژیم، ادامه مبارزه آشتی ناپذیرشان در زندان ها، بالا بردن صدای دادخواهی اشان و...، تاثیر تعیین کننده ای را در ایجاد فضای انقلابی و تعیین تکلیف نهائی با رژیم ستمگر و استثمارگر جمهوری اسلامی، در بر داشته است.
بدون شک برخورد فریبکارانه امپریالیسم آمریکا برای «رهایی» زنان افغانستان در جلو چشم همه قرار دارد و درسی است که برای تاریخ باقی خواهد ماند.
ما دستگیری تمنا زریاب پریانی و همه فعالین زن بازداشت شده را به شدت محکوم می کنیم و خواهان آزادی بدون قید و شرایط آنان هستیم. ما از همه نیروهای آزادیخواه، مترقی و انقلابی می خواهیم که برای آزادی همه فعالین زنی که به دلیل تن ندادن به احکام و قوانین ضد زن طالبان بازداشت و زندانی شده اند، بکوشند.
بله! دیگر نیازی به اثبات نیست که زنان و کودکان دختر قربانیان اصلی به روی کار آوردن طالبان هستند. زنان قربانیان نظام ساخته و پرداخته شده سرمایه داری امپریالیستی حاکم بر جهان هستند که برای منافع خود در خدمت به استمرار سیستم ستم و استثمارشان، حکومت تئوکراتیک طالبان را که تا مغز استخوان زن ستیز و ضد مردمی است، تحمیل کرده است.
در خیزش آبان، شرکت وسیع و نقش زنان چنان پررنگ بود که سردمداران رژیم را به هراس انداحت. در این خیزش، زنان نقش «مادر و همسر» بودن را که رژیم زن ستیزجمهوری اسلامی طی بیش از ۴۰ سال از طریق قانون و سنت و فرهنگ سازی بر آن پای کوبیده بود، دود کرده و به هوا فرستادند.
در نظام جمهوری اسلامی، نظامی که با اشاعه ایدئولوژی، قوانین و مجازاتهای اسلامی زن ستیزانهاش به مردان اجازه قهر علیه زنان را صادر کرده است، طبیعی است که دست مردان خانواده برای قتل زنان، تحت نام حفظ «ناموس» و «شرف خانواده» باز باشد.
آن چه که مردم با گوشت و پوست خود لمس کرده و تاوان آن را می پردازند این است که موافقت نامه آمریکا و طالبان، نه برای ایجاد رفاه و آسایش، نه برای امنیت و ثبات، نه برای آزادی زنان و... بلکه ایجاد شرایط لازم برای جنگی دیگر در خدمت به قدرت رسیدن طالبان است.
مهری در تمام دورانی که در انگلستان به سر برد تلاش داشت علیه ستم جمهوری اسلامی هم چون سرکوب زنان، به بند کشیدن مبارزین و معترضین، اعدام و شکنجه و.... به سبک و روش و باورهای خود مبارزه کند.
از تمامی زنان و مردان جهان می خواهیم به ما بپیوندند و با ما یک صدا شوند تا هیچ زنی در افغانستان و کل جهان مورد ظلم و بی عدالتی های حکومت های زور گو و بی رحم قرار نگیرد.
اگر بیست سال پیش امپریالیست های آمریکائی و متحدین اش وعده رهایی زنان و نابودی طالبان را با اشغال خونین و کشتن هزاران هزار نفر و آواره کردن خیل عظیمی از مردم پیش بردند، امروز با فرش قرمز به استقبال طالبان و قدرت گیری اش رفتند.