رویای آذر نابودی جهان کهنه و پوسیده سرمایه‌داری بود. آذر خشم و نفرتی عمیق نسبت به سیستم سرمایه‌داری هم از نوع رژیم زن ستیز و پدرسالار جمهوری اسلامی و هم از نوع امپریالیست‌های مردسالار داشت.
سالانه بیش از ۵۰۰۰ زن در سراسر جهان تنها قربانی قتل ناموسی می‌شوند. همین چند روز پیش، «هاجره» زن جوان باردار از بلوچستان ایران که تنها، «شک» شوهر معتادش منجر به خوراندن اسید به او، تکه‌تکه شدن با چاقو و سرانجام سوزاندنش شد. کمی دورتر از بلوچستان، دو دختر نوجوان از پاکستان که پخش ویدئوی معاشقه‌شان با یک مرد منجر به قتل‌شان شد.... زنانی که تنها به دلیل رسانه‌ای شدن از قتل‌شان خبردار شده‌ایم. زنانی که جرم‌شان «زن» بودن در مناسباتی بس عقب‌مانده و پوسیده است که در آن هرگونه شایعه سازی ناموسی، اقدام به جدایی و طلاق از سوی زنان، مقاومت در برابر ارزشها و ﺑﺎورﻫﺎ و تعصبات سنتی یا مذهبی در رابطه با رفتار و نقش زنان، هر نوع رابطه و اظهار علاقه و عشق به جنس مخالف و یا هم‌جنس، مساوی با تحقیر، ضعف، بی‌آبرویی و شرمی است که تنها خون می‌تواند آن را پاک کند!
جنایت دیگری توسط مرزبانان جمهوری اسلامی علیه کارگران افغانستانی در آستانه اول ماه مه، انجام گرفت*. مرزبانان جمهوری اسلامی ۵۰ نفر کارگر افغانستانی که قصد داشتند از مرز عبور کرده تا خود را به ایران برای پیدا کردن کار و نجات از گرسنگی برسانند، دستگیرنموده و آنان را لخت و شکنجه کردند و سپس به رودخانه انداختند . طبق گفته های کسانی که نجات یافته اند، بیش از ۳۰ تن از این کارگران افغانستانی جان خود را از دست داده اند. در میان آن ها کودک کار ۱۱ ساله نیر دیده شده است.
نشریه هشت‌مارس در این بیست و دو سال تلاش کرد رژیم جمهوری اسلامی (ایران و افغانستان) را آماج افشاگری‌های خود قرار داده و نشان دهد که هر دو رژیم حافظ نظامی هستند که تا مغز استخوان زن‌ستیز و پدر/مرد‌سالاراند و زنان برای در هم شکستن کلیه روابط مردسالارانه از قلمرو خصوصی گرفته تا عمومی باید مانع اصلی یعنی رژیم جمهوری اسلامی (ایران و افغانستان) را همراه با سایر نیروهای انقلابی سرنگون سازند و جامعه‌ای را پی‌ریزی کنند که معیار و برنامه‌اش در خدمت به رها شدن زنان از قید هرگونه ستم جنسیتی باشد.
امسال در شرایطی اول ماه‌مه، روز کارگران جهان، جدا از مرز، ملیت، جنسیت، رنگ و نژاد فرا می‌رسد،که شیوع ویروس کرونا بحرانی جدی را در مقابل همه مردم دنیا قرار داده است. اگرچه حملات این ویروس به بدن انسان‌ها، فقیر و غنی نمی‌شناسد، اما وقتی این ویروس به بدن انسان‌هایی وارد می‌شود که از خوردن میوه و غذاهای ویتامین‌دارمحروم‌اند، در خانه‌های فرسوده، چندین نفر در یک اتاق کوچک زندگی می‌کنند، از بیمه درمانی برخوردار نیستند و مهم‌تر این‌که در پی‌لقمه‌ای نان، برای این‌که خود و فرزندان‌شان از گرسنگی نمیرند، ناگزیرند از خانه خارج شوند و بیشتر در معرض ابتلا به این ویروس قرار گیرند، روشن است که بیشترین قربانیان از میان این مردم زحمت‌کش خواهد بود.
گروه یوروم، هلین بولک خواننده انقلابی خود را از دست داد. هلین در اعتراض به زندانی شدن ۶ تن از اعضای گروه شان و هم چنین به سیاست های سرکوگرایانه اردوغان اسلام گرای فاشیست و دولتش، اعتصاب غذا را نزدیک به یک سال گذشته آغاز کرد و پس از تحمل ۲۸۸ روز جان عزیزش را از دست داد. دولت فاشیست ترکیه مسئول مرگ هلین است.
روحیه‌ی متحدانه و به درجات بالائی سازش ناپذیری مبارزات، خصوصا در خیزش آبان‌ماه علیه رژیم جمهوری اسلامی را باید بخشی از توشه‌ی راه مبارزاتی خود برای برگزاری هشت مارس، روز جهانی زن و روزهای پس از آن کرده و با تکیه بر آن در راه متحد کردن جنبش انقلابی زنان بی‌وقفه تلاش کنیم.
شنبه ۲۱ دی، تظاهرات اعتراضی که ابتدا در چند دانشگاه از جمله، امیرکبیر، تهران، صنعتی شریف و... آغاز شد، سریعا به بیرون دانشگاه راه یافت و به سرعت مردم خصوصا جوانان زن و مرد به آن پیوستند. این اعتراضات مشت محکمی بود بر دهان خامنه ای و کل سران مرتجع که می‌خواستند از قاسم سلیمانی این مسئول کشتار مردم در ایران، عراق و... در ذهن توده‌های مردم، قهرمان سازی کنند.
این روزها خبر کشته شدن قاسم سلیمانی و همراهانش به دستور ترامپ و حمله موشکی پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق توسط سپاه پاسداران، مورد توجه اکثر رسانه‌ها و محافل دولتی و غیر دولتی در سراسر جهان به خصوص کشورهای منطقه قرار گرفته است. اما در خیزش آبان‌ماه ۹۸، زمانی که صدها نفر از زنان و مردان جوان توسط نیروهای سرکوبگر، همان نیرویی که توسط قاسم سلیمانی‌ها تعلیم داده‌شده اند، قتل‌عام شدند و وقتی بیش از ده هزار نفر در خیزش آبان‌ماه توسط نیروهای امنیتی و لباس شخصی‌ها دستگیر و روانه زندان شدند، مدیای جهانی خصوصا در غرب و در مرکز آن آمریکا به غیر از هارت و پورت‌های تو خالی، سکوت کردند و عملا از جنایتکاران رژیم جمهوری اسلامی در سرکوب خونین مردم، حمایت کردند.
بی شک خیزش آبان ماه ۹۸ به عنوان یکی از درخشان ترین و ماندگارترین مبارزات تهیدستان شهر و روستا علیه رژیم جمهوری اسلامی در تاریخ به ثبت رسید. خیزشی که ابعاد آن چنان گسترده و تعرضی بود که ارکان رژیم را بیش از هر زمان دیگری لرزاند. در این خیزش مردم خصوصا جوانان زن و مرد با دست خالی اما جسور و بی باک چنان مبارزه ای را در مقابل نیروهای سرکوبگر رژیم پیش بردند که مرتجعین حاکم مرگ خود را به چشم دیدند.