هشت مارس: همانطور که شهروندان افغانستانی ساکن ایران، در کنار مردم ستمدیده ایران ایستاده، بخشی از نیروی مبارزاتی علیه نظام ستم و استثمار جمهوری اسلامی بوده و از ابتدای اعتراضات تاکنون چندین جانباخته و مفقود به جای گذارده اند، بر مردم ایران است که در مقابل وحشی گری ها، جنایات، دیپورت و سرکوب نظام بر افغانستانی های مقیم ایران، سکوت نکنیم و صدای خواهران و برادران افغانستانی باشیم که پس از سال‌ها تحقیر و تبعیضِ سیستماتیک، با جنین رفتار فوق‌العاده نژادپرستانه‌ای مواجه شده‌اند.
نظام فاشیستی جمهوری اسلامی، همه را از هر سن و قشری، به غیر از مسئولین حکومتی و مزدوران اجیر شده‌اشان، به درستی تهدیدی مسلم به حساب می آورد. نظامی که از وحشت، برای بقای خود در عرض چند هفته، بیش از ۵۰ کودک را بی رحمانه به خاک و خون می کشد، هیچ شانسی برای ادامه حاکمیت ننگین‌ش ندارد. با همبستگی سراسری خود سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی را تسریع کرده، به جنایات این رژیم پایان بخشیده و در راه ساختن جامعه ای عاری از ستم و استثمار گام برداریم.
متن سرود: این نامه را برایت، از خاک کوچه‌های سرد با خون سرخ خود نوشتم تا روید خنده ها ز درد چون روز دیگر آید، خونم جان سبزه‌هاست خورشید جاودان آزادی نور آسمان ماست سوگند به خون همرهانم، سوگند به اشک مادران هرگز به تیغشان نمیرد فریاد جاودان ما ما سیل خون آبان، با بی عدالتی عجین تنها گناهمان خروش خشمی بود در جواب کین جسم و جان بی‌پناهم آماج تیر ظالمان مغرور و سربلندم و میبالم بر انقلابمان سوگند به عاشقان ایران، سوگند به شور زاهدان از راه رفته برنگردم تا روز کوچ غاسبان سوگند به خون همرهانم، سوگند به اشک مادران هرگز به تیغشان نمیرد فریاد جاودان ما
در سراسر کشور در خیابان و دانشگاه و مدرسه و مترو و ...، زنان و مردان شجاع و پیشرو، هریک با ابتکارات خود به اشکال مختلف، آتش انقلاب را زنده نگاه می دارند.
همین که مزدوران وحشی رژیم از روی استیصال اینطور خشم خود را بر سر اموال مردم خالی می کنند آن هم بدون اینکه بدانند صاحب آن کیست، نشان می دهد که خوب دریافته اند که یک ملت در مقابل آنان و دشمن آنان هستند.